Beynim parçalara ayrýlacakmýþ gibi. Ellerimi þakaklarýma bastýrýp bu herneyse, geçmesini bekliyorum. Gözkapaklarým kurþun aðýrlýðýnda. Sallanan boþluðun ortasýndayým. Vazgeçmiþliðin umutsuzluða teslimiyeti bedenimin her hücresini ele geçirdiði gerçeðiyle yüzleþmek dayanýlmaz. Farkýndayým.

Kendini uzun cümlelerle ifade etme çabasýnýn zihin, hatta beden yorgunluðundan baþka bir etkisi olmadýðýnýn çok farkýndayým. Sessiz, saygýlý, insancýl anlayýþla geri çekilmenin nasýl olur da deðersizleþtirildiði acýtasýya farkýndayým. Konuþmanýn, yürekten gelen sözcüklerle de olsa, hayatýn önünde laftan paspasa dönüþtüðünün de.
Özverinin karþýlýksýzlýðý yanlýþ anlaþýlýp görev diye yaftalanmasýnýn , ne yazýk, gözyaþlarýna boðulacak kadar farkýndayým. Soðuk, duygusuz, insana yerini gösteren , hatta oturtan düzenin çürümüþlüðünün isyanýndayým.
Sahte, öðretilmiþ, yaþatýlmýþ, gösterilmiþ davranýþlarýn kopyala yapýþtýr gösteriminde-hayatta- seyirci olmanýn isyanýndayým. Oysa ben-insan- bu kadar deðilim.
Aklým, yüreðim, ruhum bu deðil. Yaþamak böyle olmamalý. Fiyatý, usulü, haddi olmamalý.

Herkes kendi beyaz sayfasýna yazýlanlar kadar masum. Herkes olabildiði kadar cesur.
Kimse mükemmel deðil. Ele doðar insan, ilgiye ve sevgiye muhtaç, el üstünde büyür. Sonrasý panayýr. Ücreti ödenen eðlencelerle aklý uyuþturan, ruhu ýssýzlaþtýran , insanlýðýn marifetiyle kurulan sahne, hayat. Kalabalýðýn ortasýndan nereye baksan uzak, yabancý. Bu dünyada bir adým ötesi cennet ve cehennem. Semt semt, sokak sokak görünmez sýnýrlarýyla iþaretlenmiþ. Þeytan mý lazým? Bahane her yerde.

Ölüm sadece nefes ile yetinmez, her türlü ölünür. Boþ bir kabuk kalýr ardýnda, duygusuz, merhametsiz. Yaþayan ölülerin kalabalýðýnda nefes almak acýtýr. Hep bir kaçýþ planý kurgulanýr. Pusula, hesapsýz kitapsýz çalýþýr. Mavi yeþil bir dünya düþlenir. Huzurun aydýnlýk evi, Aþk.

eylül