Kelimeleri duymuyor þiirler,
Kendi içinde kendine küskün kalan geceler,
Anlamýyor aþký,aþkýn dýþýndaki yürekler,
Gülmüyor yüzler,
Ve sancýsýný hissederek sevdanýn,
Ne varsa anlaþýlmýyor iþte gerçekler,

Sen hayat de dostum,yaþamak yazgýsý alnýnda,
Avuçlarýnda unutulur elbet birgün yalnýzlýðýn,
Tutunduðun bir yer,tutunamadýðýn kendi yüreðin,
Baðýr,baðýr çýktýðý yere kadar varsa eðer avazýn,
Baðýr ki dostum,aydýnlansýn seninde karanlýðýn,
Düþ yollarýnda kaybolan her þiirin içine,
Düþte gör dostum aþk'ý,
Aþk'la aldatmasýn sonra seni,
Þehrin kaldýrýmlarýnda her karþýlaþtýðýn,

Ne anlarsýn sen yaðmurdan,rüzgardan,
Ne anlarsýn yalýnayak çamurda kalmaktan,
Aþk'ý aþk gibi yaþamamýþ olandan,
Ne kalýr yanýna þairi baltalamaktan,
Kalan zamandýr sana benim uykularýmdan,
Ben giderim,sen kalýrsýn,
Sen benim gibi,kendinle bile yaþayamazsýn,

Bu þiirdir,belkide hiç birþeydir,
Þair diye þiirin içinde kendini arayana,
Gördüm ki ey dost,
Kelimelerdir ihtilale doymayan duygularýna,üzüldüm ne çare,
Ben yazayýmda,sen yine koþtur dört bir yana,
Kendi içinde yarýþana,kendini bile tanýmayana,
Çok bile gelecek düþlerin kendinde,kendini bulamayana,
Kendisi gibi yaþamayana,sana,

Çaldýn olmadý,çýrptýn olmadý,
Çarpan tablosu gibi,
Okuyanýn bile bulunmadý,
Sor bakalým,kelimeler seni tanýdýmý,
Öpüpte kendi yüreðinde bir kez olsun taþýdýmý,
Bak bakalým görünmediðin aynalarda,
Boyun bir arpa boyu kadar uzadýmý,
Koþtur bakalým ey dost,koþtur dört nala,
Koþmak sana,hiç yaradýmý,

Bana sorma,
Ben asla olamam ki sen,
Sen bir yel deðirmeni,
Ben bir ýrmak,
Nasýl olsa yaþayýp gideriz,
Sen dönüp durarak,ben akarak,
Hep unutularak....