Sustu ve akþamý bekledi gözlerim. Güneþin battýðý tepelerde gökgürültüsüne karýþýk bir yalnýzlýk belirdi. Sanki yüreðim yaðmur, yüreðim sensizlik. Ýþte sevdiðim sana anlatamadýðým en büyük kimsesizlik. Þimdi hayatýmýn en belirsiz zamanlarýndan birisi ile daha yine kendi baþýmayým. Susuyor ve seni dinliyorum. Adý hayallerime senden kalan çaresizlik.

Özlemek diyorsun ya bana,oysa dudaklarýndan dökülen her kelime sonbaharlarý taþýyor duygularýma. Özledim diyorsun tebessümle. Yaðmurlar yaðýyor uykularýma. Bir hayalden kopyalanýyorum gelmeyen sabahlarýma. Þimdi öyle bir vakit ki bu yaþadýðým,ne kelimeler kendi yerlerini buluyor, ne de sana söylemeye cesaret edebildiðim cümleler.

Sen yoksun aslýnda. Ama ben hep varmýþsýn gibi yaþýyorum,sanki bana hep gülüyormuþsun gibi içimi açmayan yalnýzlýðýmý terkediyorum aynalarda. Hayat diyorum sana. Anlamýyorum diyorsun bana.

Havanýn erkenden karardýðýný hissediyorum ve açýkça söylemek gerekirse, bu saatte çekip gitmeni istemiyorum. Yazýlmamýþ þiirleri buluyorum tavan arasý düþlerimde. Düþlerimmi ben, benmi düþlerdeyim bilemiyorum. Kimseye senden kalan acýlarýmý,hüzünlerimi sevinçlerimi anlatmýyorum.

Özlemek diyorsun bana, söylediðim her kelimeyi fýrlatýp atarcasýna boþluða. Özledim diyorsun. Beni susturuyorsun. Sen yoksun aslýnda. Ama ben seni sanki hep buradaymýþsýn gibi yaþýyorum. Aþk oluyorum kendimce dudaklarýnda.

En güzel aþklarý anlatýyorsun bana,en güzel sevdalarý býrakýyorsun kollarýma. Ve bir týlsým gibi dönüp duruyorsun baþýmda. Nice vedalar yokoluyor yalnýzlýðýmda. Sen asla bilemiyorsun.

Deðmez biliyorum gözyaþý dökmek tamamen yokoluþa.. Hayatýmda herþeyin bir tarafa atýldýðý zamanlarýmda çýkýyorsun birden karþýma. Yaðmurda kendimi dinlerken, penceremden yýldýz kovalarken, þiirler yazarken yüreðine,þiir olurken daha çok senin unutamadýðým gerçekçi güzelliðine. Bir peri gibi dokunuyorsun senden kaçýramadýðým kapanan gözlerime. Uyan diyorsun bana,uyan. Özledim seni. Biraz daha dayan.

Ve göremeyeceðim gözlerine umutlanmayý öðretirken çýkýp geliyorsun karþýma. Özledinmi diyorsun. Aklýma gelen her düþüncede delilik nöbeti sendromlarýna býrakýyorsun beni. Evet özledim diyorum ,özledim seni hemde deliler gibi. Sende kalan herþeyi, gündüzü,geceyi,dünde kalan her heceyi özledim diyorum sana. Yaðmurlarda býrakarak beni gidiyorsun yine. Ben kapatýyorum ardýnsýra usulca gözlerini.

Bir virüs gibi yayýlýyorsun hayallerime. Ama yetmiyorsun bana hiç özledim demekle, bunu sende iyi biliyorsun. Söylemek çok zor aslýnda biliyorum ama hiçbir düþte olmayan ben gibi, sende yoksun artýk gözlerime.

Gel desem biliyorum, gelmeyeceksin hiçbir zaman gecelerime. Ve ne kadar özlediðimi bilemeyeceksin seni yamalý hayallerimde..

Seni unutmayacaðým asla sevdiðim,ne sende,nede deðerini hiçbir zaman bilemediðim kendimde.