Tam olarak büyüdüðümü iddia edemem, içimde küçük bir çocuk bulunuyorken böylesine , ayný þekilde küçük bir çocuk olarak kalabildiðimide iddia edemem içimde ihtiyar bir kimse duruyorken böylesine. Biz insanoðlunun çok çeþitli halleri mevcuttur, bir insan genç iken, içinde yaþlý bir ruhu pek ala barýndýrabilir,ayný þekilde yaramaz çocuksu bir ruhuda barýndýrabilir. Buda demek oluyor ki aslýnda yaþlanmayan ve tam anlamýyla deðiþmeyen tek þey ruhumuzdur. Bedenimiz günü geldiðinde büyük bir çöküntüye saplanýr ve iflas eder, saçlarýmýz beyazlaþýr, bacaklarýmýz tutmaz olur, üzerimizde yaþanmýþlýðýn verdiði derin bir aðýrlýk ve içimizde koca bir yalnýzlýk olur. Benim ruhum daima kendimden yaþca büyüklerle anlaþtý. Öyleki, o orta yaþlý ve ihtiyarlýða yol olan kimselerin yanýnda, hep daha iyi hissettim kendimi. Ellerinin,yüzlerinin, bedenlerinin kýrýþmasý beni pekte alakadar etmiyordu, öyleki gönülden baðlanabileceðim en doðru kafalarda bu yaþlý kimselerden çýkýyordu. Ben ruhun daima çocuksu ve þen kaldýðýna inananlardaným, yaþadýðýnýz ve atlattýðýnýz tüm o badireli yollar size gerekli olgunlukla beraber çocuksu yanlarýnýzýda verir çünkü, öyleki ruhumdaki çocukla çocuklaþtýrdýðým ve o hisleri onlara yaþattýðým çokca insanýmda mevcut oldu hayatýmda.Yeri geldi bencil olduk,sevmelere kapattýk kalbimizi, yeri geldi hassas olduk, küçük bir sarsýntý ile duman gibi yok olduk... Unutulmayan bir kimse olmak, deðerli olduðunuzu gösterir. Unutulan bir kimse olmak ise, o deðerlerin hiç birini hak etmediðinizi gösterir. Bana kalýrsa yeryüzünde tüm insanlarýn birbirine
sunmasý gereken tek þey koþulsuz ve çýkarsýz sevgileridir. Kýsacýk bulduðum þu hayatta, hepimizin birbirine yabancý durmasý ne manasýz bir þeydir. Bir otobüsteyim, her bir kafa, her bir ruh ayrý bir pencereden rotasýna doðru bakýyor þimdi. Öyleki tek bir muhabbetle ruhunuzu kuþacatak çokcada ruh, çokçada kalp mevcuttur dünyada. Gördüðüm kadarýyla kimse birbirine karþý adým atmaktan yana deðil, atmayý düþünenler ise damgalanmaktan korkuyor olmalýlar þimdi... Usta bir yazar olan Panait Ýstiratinin yalnýzlýðý dolayýsýyla o derin acýdan kurtulmak adýna intihar giriþimi geliyor bir anda aklýma, ne büyük bir çaresizliktir, içindeki benliðine bir yoldaþ bulamamasý insanýn. Oysaki bu hayattaki birinci vazifemiz kendimize yetmek olmalýdýr.Hayatta ne kadar kalabalýk olursanýz olun, Tanrý huzuruna dahi tek ve yalnýz bir þekilde çýkacak olmanýz deðiþmeyen tek gerçektir. Aklýma yine, ruhunda bir parçamý bulduðum deðerli yazarým Tezer Özlü geliyor, o'da Svevo,Kafka ve Pavesenin izini sürmüþtü bir zamanlar. Ýçindeki yalnýzlýðýn, bitkinliðin ve varoluþun derin acýsýný bu yolculuklara emanet etmemiþmiydi. Ýnsan arayýþý hiç bir zaman bitmez, varlýðýmýza dair izler býrakmak isteriz ardýmýzda, varlýðýmýzý kuþatacak kimseleri isteriz yalnýzca yaþamýmýzda. Benim temel ilkem, belirttiðim gibi gözümde bayaðýlaþmýþ cinsellikten çok yalnýzca sevgidir. Sevgi bir deðerdir, kalýcý ve bitmeyendir, cinsellik ise bir açlýktan ibaret olup, doyumsuz ve kýymet bilmeyendir.
Anlaþýlmaya o kadar çok ihtiyacýmýz varki, bu yüzden hep yanlýþ anlaþýlmalara kurban gitmekteyizdir. Kimse kafasýný tam anlamýyla çevirip, bir ruhu analiz etmeye kalkýþmýyor, yada o ruhu gözlemlemiyor, kýsaca gözlemleyemiyor. Günümüz zamanýnda bir kadýný gözlemleyen bir erkek ise þayet,tüm hislerini genelde cinsel fantazilerine yöneltir.Yine bir erkeði gözlemleyen bir kadýnsa þayet aþký düþleyip kurtuluþ halatýnýn ona doðru atýlmasýný bekler. Yalnýzlýk bu yüzden çok çeþitli bir kavramdýr, kalabalýk olmakla neyi istediðiniz ve neyi kasteddiðiniz ise çok önemlidir...

Yazan-Edibe Toðaç...