- KARANLIÐA YILDIZLARLA YOLCULUK -
Beðendiðim þiir ve yazýlarýn senfonisi
|
|
|
Hz. Ali Efendimizden
(Ömer Faruk Hüsmüllü) |
Din |
| |
 Kendi öðretmeni ve terbiyecisi olan baþkasýnýn öðretmeni ve terbiyecisi olandan daha fazla yüceltilmeye layýktýr.
Dil yýrtýcý bir hayvan gibidir, serbest býrakýlýrsa yaralar.
Her insanýn deðeri, yaptýðý iyiliklerledir.
Kim, “Bilmiyorum” sözünü terk ederse, hayati organlarý yaralanmýþ gibi olur. |
|
|
Gündüz Düþlerim 2
(Didem Duruöz) |
Yüzleþme |
| |
 Denememi okumadan önce, Ozan Yeþiltepe'nin yayýnladýðý Korku Kuyusu adlý öyküyü okumanýzý öneririm. Öyküyü okuduktan sonra, aþaðýdaki yazým oluþtuðu için. Ayrýca Ozan Bey'e yazýmýn baþlýðýný kullanmama izin verdiði için teþekkür ederim.
Beynim zonkluyor, ellerim titriyor, desteksiz geçen bir günün ardýndan tek isteðim ona kavuþmak. Hiçbirþey umrumda deðil, þu an kapýyý çarpýp gidebilirim. Kapýnýn önünde, ardýnda, içinde dýþýnda ne varsa bir kibrit çakýp hepsini kül edebilirim. |
|
|
Gündüz Düþleri 1
(Didem) |
Ýliþkiler |
| |
 Yanýyorum alev alev... Yanaklarýmdan, kulaklarýmdan, ellerimden tüm sinir uçlarýmdan alevler fýþkýrýyor. Sanki bir yaným buz tutmuþ, diðer yaným ise alev alev yanýyor. Þu an uyumak, korkunun serin sularýna atýlmak, uykunun girdaplarýnda boðulmak, bilinmezlerle karþýlaþmak istiyorum. Bir bakýþ, bir his, bir güvence özlemimde. |
|
|
Gözlem Yansýmalarý
(Didem) |
Anýlar |
| |
 Okuyan herkese, zaman ayýrdýklarý için çok teþekkür ederim.
Bir gözlemin ardýndan, akýlda beliren, anlýk düþüncelerin ifadesini içeren yazým, bir iddia hatta varsayým bile deðildir, sadece içimden geçenleri paylaþmak istedim. Kimsenin acýsýný hafife almak ve saygýsýzlýk etmek istemem. Umarým dünyada terörün de bir gün sonu gelir ve aðlayan yüzlerin yerini gülen yüzler alabilir. Umut hayatýn yoncasýdýr, gizli saklý ve uzakta.
Ýnsan hata yapmadan öðrenemez, bu nedenle her insan hata yapar. Ve içerde ya da dýþarda olmamýzý belirleyen yasalardýr. Ve genelde baþkasýna zarar veren ama veriþ þeklinin açýklamasý yasalarda yer alan kiþiler cezaevinde tutulurlar. Oysa insanýn kendi içindeki cezaevi –vicdan- uyutulup, yok edilmedikçe gerektiðinde en büyük acýyý verir.
Ben iþe yaramak, insan olduðumu hissetmek ve kendilerine insanca davranýlmayan bireylerden hiç olmazsa, caný acýyan yüreði kanayan birine, desteðimle merhem olmak istiyorum. Daha doðrusu þimdilik sadece hayal ediyorum. |
|
|
Karanfil Aðýtý
(Ýbrahim Kilik) |
Öyküsel |
| |
Karanfiller kaplýyor mezarýnýn üstünü.
Çekiyor ciðerine karanfil tütsüsünü.
Aralýyor yýldýzlar nurdan som örtüsünü.
Melekler de dinliyor bu hüzün öyküsünü.
|
|
|
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Eser sahipleri, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý
yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin
izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin
izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin —kýsa alýntý ve tanýtýmlar
dýþýnda— herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr.
Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz.
|
|
