M.NÝHAT MALKOÇ

Trabzon’un küçük ve denizden ayrý düþmüþ bir ilçesi olan Köprübaþý’nýn Gündoðan Köyü’nde dünyaya geldim. Beþ kardeþin en küçüðüyüm. Çocukluðum ve ilk gençlik yýllarým köyümde geçti. Ýlkokulu Güneþli Köyü’nde, orta ve liseyi Köprübaþý Lisesi’nde okudum. Karadeniz coðrafyasýnýn dik yamaçlarýndan ve fýndýklýklardan yürüyerek sabah akþam gider gelirdik okula. Gidiþ geliþ sayarsak günde 10 km yol yürürdük. Fakat yine de yorulmazdýk.

1988 yýlýnda KTÜ Fatih Eðitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatý Öðretmenliði Bölümüne girdim. Dershane eðitimi almadým hiç… Zaten dershaneler de yeni baþlamýþtý o yýllarda. Yaþadýðým ilçede dershane filan da yoktu. Olsa da bizim ona yetecek maddi gücümüz bulunmuyordu. Onun için o imkândan yararlanamadým. O yýllarda iyi bir hukukçu olmaktý hedefim. Fakat çok az bir puanla farkýyla uzak düþtüm bu hedefimden. Hazýr öðretmenliði kazanmýþken, risk alýp bir sene kaybetmeyi düþünmedim doðrusu. Zaten edebiyata da küçükten beri bambaþka bir sevgim ve meylim de vardý. Kitaplarý ve okumayý çok seviyordum. Kazandýðým bölüm de buna imkân saðlýyordu. Onun için kaydoldum hemen.

Üniversiteyi 1992’de bitirdikten sonra ilk olarak Gümüþhane Lisesi’ne atandým. Orada beþ yýl çalýþtým. Bu arada askere gittim. Tuzla’da üç ay temel eðitim gördükten sonra Kara Kuvvetleri Lisan Okulu’nda askerî öðretmen olarak vatan hizmetini gördüm. Orada yabancý üst düzey subaylarýn da içinde bulunduðu askerlere Türkçe dersi verdim. Askerden döndükten sonra Akçaabat Anadolu Ýmam-Hatip Lisesi’nde iki yýl görev yaptým. Girdiðim yurtdýþý sýnavýný kazanarak Türkmenistan’ýn baþkenti Aþkabat’a gittim. Orada üç yýl boyunca Ýlahiyat Lisesi ve Mahdumkulu Üniversitesi Ýlahiyat Fakültesi’nde, TÖMER’de Türkçe dersleri okuttum. Ata vatanýmýzda gezip görmediðim yer kalmadý. Bu, ufkumu besleyen kaynak oldu. Dönüþte Derecik Ýlköðretim Okulu’nda yurtiçi görevime baþladým. Burada iki yýl çalýþtýktan sonra Trabzon Lisesi’ne geçiþ yaptým. 2005 yýlýndan beri bu okulda görev yapmaktayým.

Bugüne kadar birçok yerel gazetede köþe yazýlarý yazdým. Yazdýðým yazýlarýn sayýsý bini çoktan geçmiþtir. Biri Trabzon’da(Hizmet), biri Gümüþhane’de(Kuþakkaya) olmak üzere hâlâ iki yerel gazetede birden yazmaktayým. Uzun yýllardan beri dergilerde de yazý ve þiir çalýþmalarým yayýnlandý. Bu yayýn organlarýndan Türk Edebiyatý, Nida, Somuncu Baba, Kubbealtý Akademi, Ayvakti, Kardelen, Yeþilay, Gülistan, Deðirmen, Cümle, Kümbet, Sükût, Yeni Pulahane, Genç, Dilhane, Tekne, Yedi Ýklim, Mortaka, Mavi-Yeþil, Herfene, Türk Dili, Bizim Çocuk, Çýnar, Bizim Azerbaycan, Anadolu’nun Sesi, Üniversitelinin Sesi, Türkiye, Bizim Okul, Þenliðin Sesi, Ýnsanlýða Çaðrý, Yeni Sesleniþ, Sýzýntý, Beyaz Gemi, Gençliðin Sesi ilk aklýma gelenlerdir. Türksesi, Demokrat Gümüþhane, Kuþakkaya, Ortadoðu, Yeni Mesaj, Hergün, Candaþ, Edebiyat, Bolu Üçtepe, Akçaabat Yeni Haber, Karadeniz Olay, Hizmet gibi gazetelerde yýllardan beri deneme, makale, fýkra ve þiirler yazmaktayým. Bir zamanlar “Bizim Okul” isimli kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Yazý Ýþleri Müdürlüðü’nü yaptým. Kültürel organizasyonlarýn çoðunda aktif olarak görev aldým. Bunlarýn yayýnda sanal ortamda da pek çok seçkin sitede yazý ve þiirlerim yayýnlanmaktadýr. Tam bir kitap kurduyum. Kitaplarý için özel ev alacak kadar kitap tutkunuyum. Zira on binin üzerinde kitabým var. Evime her ay onlarca dergi girer. Evliyim, iki kýzým, bir oðlum var.

Bugüne kadar, içinde TRT’nin de bulunduðu birçok televizyon ve radyo programýna konuþmacý olarak katýldým. Türkiye Yeþilay Kurumu Gönüllüsüyüm… Karadeniz Yazarlar Birliði Kurucu Üyesiyim. Türkiye Yazarlar Birliði ile Edebiyat-Sanat ve Kültür Araþtýrmalarý Derneði(ESKADER) üyesiyim. Daha birçok gönüllü kültürel kuruluþa destek olmaktayým.

Hayatým boyunca söze tutundum; sözü en büyük teminat ve en büyük deðer olarak gördüm. Sözü yazýya geçirerek onun kalýcý olmasý için çalýþtým. Zira Yunus Emre’nin dediði gibi “Söz uçar, yazý kalýr”dý. Yüzyýllarý aþarak, tipi ve fýrtýnalara göðüs gererek bugünlere gelen ilk yazýlý metinler olan Göktürk Kitabeleri de yazýnýn kalýcýlýðýný göstermiyor mu?