SÝZÝN ÇOCUÐUNUZUN DA BÝR “PULSUZ DÝLEKÇE”SÝ VARDIR

M.NÝHAT MALKOÇ

Dünyanýn en uzun ve meþakkatli iþidir insan yetiþtirmek…Onun içindir ki bütün toplumlarda ana ve baba kutsaldýr.Resulullah’ýn kavliyle söylemek gerekirse “Cennet analarýn ayaklarý altýndadýr.” Çocuk yetiþtirmek domates yetiþtirmeye benzemez.Çünkü her çocuk ayrý bir dünyadýr.Onlarý öncelikle çok iyi tanýmalýyýz. Bir çocuk için çok saðlýklý ve müspet neticeler veren bir yaklaþým tarzý bir baþkasýnda çok menfi sonuçlar verebilir.
Rahmetli Atalay Yörükoðlu, vaktiyle çocuklarýn aðzýndan anne ve babalarýna seslenen bir mektup kaleme almýþtý. “Pulsuz Dilekçe” adlý bu yazýyý defalarca okumuþ ve düþünmüþümdür.Gerçekten de çocuklarýn iç dünyasýný ve geliþim çizgisini harikulâde ifade eden bu metin,bende çocuklara dair çok olumlu deðiþimler meydana getirmiþtir.Önemine binaen bu metnin tamamýný sizlerle paylaþmak istiyorum.Bakalým çocuklar neler istiyor,bizler neler veriyoruz:
“Sevgili anneciðim, babacýðým;
Bütün duygu ve düþüncelerimi dile getirebilseydim, size þunlarý söylemek isterdim:
Sürekli bir büyüme ve deðiþme içindeyim. Sizin çocuðunuz olsam da sizden ayrý bir kiþilik geliþtiriyorum. Beni tanýmaya ve anlamaya çalýþýn. Deneme ile öðrenirim. Bana ayak uydurmakta güçlük çekebilirsiniz. Oyunda, arkadaþlýkta ve uðraþlarýmda özgürlük tanýyýn. Beni her yerde, her zaman koruyup kollamayýn. Davranýþlarýmýn sonuçlarýný kendim görürsem daha iyi öðrenirim. Býrakýn kendi iþimi kendim göreyim. Büyüdüðümü baþka nasýl anlarým?
Büyümeyi çok istiyorsam da ara sýra yaþýmdan küçük davranmaktan kendimi alamýyorum. Bunu önemsemeyin. Ama siz beni þýmartmayýn. Hep çocuk kalmak isterim sonra. Her istediðimi elde edemeyeceðimi biliyorum. Ancak siz verdikçe almadan edemiyorum. Bana yerli yersiz söz de vermeyin. Sözünüzü tutamayýnca sizlere güvenim azalýyor.
Bana kesin ve kararlý davranmaktan çekinmeyin. Yoldan saptýðýmý görünce beni sýnýrlayýn. Koyduðunuz kurallar ve yasaklarýn hepsini beðendiðimi söyleyemem. Ancak, hiç kýsýtlanmayýnca ne yapacaðýmý þaþýrýyorum. Tutarsýz davrandýðýnýzý görünce hem bocalýyor, hem de bundan yararlanmadan edemiyorum.
Öðütlerinizden çok davranýþlarýnýzdan etkilendiðimi unutmayýn. Beni eðitirken ara sýra yanlýþlar yapabilirsiniz. Bunlarý çabuk unuturum. Ancak birbirinize saygý ve sevginizin azaldýðýný görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder.
Çok konuþup çok baðýrmayýn. Yüksek sesle söylenenleri pek duymam. Yumuþak ve kesin sözler bende daha iyi iz býrakýr. "Ben senin yaþýnda iken..." diye baþlayan söylevleri hep kulak ardýna atarým.
Küçük yanýlgýlarýmý büyük suçmuþ gibi baþýma kakmayýn. Bana yanýlma payý býrakýn. Beni, korkutup sindirerek, suçluluk duygusu aþýlayarak uslandýrmaya çalýþmayýn. Yaramazlýklarým için beni kötü çocukmuþum gibi yargýlamayýn. Yanlýþ davranýþým üzerinde durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni dinleyin. Suçumu aþmadýðý sürece cezama katlanabilirim.
Beni dinleyin. Öðrenmeye en yatkýn olduðum anlar, soru sorduðum anlardýr. Açýklamalarýnýz kýsa ve özlü olsun. Beni yeteneklerimin üstünde iþlere zorlamayýn. Ama baþarabileceðim iþleri yapmamý bekleyin. Bana güvendiðinizi belli edin. Beni destekleyin; hiç deðilse çabamý övün. Beni baþkalarýyla karþýlaþtýrmayýn; umutsuzluða kapýlýrým.
Benden yaþýmýn üstünde olgunluk beklemeyin. Bütün kurallarý birden öðretmeye kalkmayýn; bana süre tanýyýn. Yüzde yüz dürüst davranmadýðýmý görünce ürkmeyin. Beni köþeye sýkýþtýrmayýn; yalana sýðýnmak zorunda kalýrým. Sizi çok bunaltsam bile soðukkanlýlýðýnýzý yitirmeyin. Kýzgýnlýðýnýzý haklý görebilirim, ama beni aþaðýlamayýn. Hele baþkalarýnýn yanýnda onurumu kýrmayýn. Unutmayýn ki ben de sizi yabancýlarýn önünde güç durumlara düþürebilirim.
Bana haksýzlýk ettiðinizi anlayýnca açýklamaktan çekinmeyin. Özür dileyiþiniz size olan sevgimi azaltmaz; tersine, beni size daha çok yaklaþtýrýr. Aslýnda ben sizleri olduðunuzdan daha iyi görüyorum. Bana kendinizi yanýlmaz ve eriþilmez göstermeye çabalamayýn. Yanýldýðýnýzý görünce üzüntüm büyük olur.
Biliyorum, ara sýra sizi üzüyor, belki de düþ kýrýklýðýna uðratýyorum. Bana verdikleriniz yanýnda benden istediklerinizin çok olmadýðýný da biliyorum. Yukarýda sýraladýðým istekler size çok geldiyse bir çoðundan vazgeçebilirim; yeter ki beni ben olarak seveceðinize olan inancým sarsýlmasýn.
Benden "Örnek çocuk" olmamý istemezseniz, ben de sizden kusursuz ana-baba olmanýzý beklemem. Sevecen ve anlayýþlý olmanýz bana yeter.
Sizin çocuðunuz olarak doðmak elimde deðildi. Ama seçme hakkým olsaydý, sizden baþka kimsenin çocuðu olmak istemezdim. Sevgiler, Çocuðunuz…”
Evet,çocuðumuz ruh hâliyle bize böyle diyor günün yirmi dört saatinde…Duyuyor muyuz küçük sinelerden çýkan bu sessiz çýðlýðý?...Unutmayýnýz ki sizin çocuðunuzun da içine hapsettiði bir “Pulsuz Dilekçe”si vardýr.
Hangimiz çocuklarýmýzýn bu çýðlýðýna kulak veriyoruz?Hiçbirimiz demek geliyor içimden ama bu kadar da karamsar olmak içimi acýtýyor.Muhakkak ki çocuklarýný tanýmaya çalýþan ve onlarý anlayan anne babalar da vardýr?Fakat yekûn üzerindeki oranlarý tek haneli rakamlarý geçmez.
Þüphesiz herkes çocuðunun iyi bir terbiye ve eðitim almasýný ister.Onun için çabalar durur.Yemez yedirir,giymez giydirir.Saçýný süpürge eder onlarýn yolunda…Fakat bu yeterli midir?
Çocuklarýmýzý adam yerine koyup dinlemek ve alacaðýmýz kararlarda onlara danýþmak nedense hiçbirimizin aklýna gelmez.Onlarý tarla,kendimizi rençber(çiftçi) yerine koyarýz.Fakat onlardan da öðrenebileceðimiz þeyler olduðunu düþünmeyiz.Bu yöntemden vazgeçerek çocuklarýmýzýn sesine de kulak verelim.Çünkü muhatabýmýz olan çocuklar robot deðil,bizim gibi insan…Çocuk terbiyesi üzerine biraz daha düþünelim;kendimizi yenileyelim.