- Benden kaçýyorsun.
- Ben mi?.. Bak iþte külüm düþtü.
-- Bu da bir çeþit kaçýþ mý?
- Bana birkaç gün zaman ver demiþtim.
- Bütün zamanlar senin olsun. Yeter ki kaçma, susma. Ama gül.
- Gülüyorum zaten. Komik geliyor, sadece gülüyorum. Hiç nedensiz sadece gülüyorum.
- Hiç nedensiz?
- Evet, aptalca bir durum.
- Durum mu, sen mi?
- Durum. Kelime oyunlarý yapma bana.
- Devam edelim.
- Belki bir gün...
- O gün günlerden ne olsun?
- 132. gün ve Perþembe olsun.
- Yani hiç olmasýn.
- Hiç olmasýn demedim. 132. gün ve Perþembe olsun dedim.
- O günler gelmez.
- Beklemeyi bilen için gelir.
- ...
- ...
- Bitti.
- O þarkýyý neden çok sevdiðini þimdi anlýyorum.
- Anladýðýn ne?
- Sende bir þey bittiyse onu ýsrarla vurguluyorsun. Bitti.
- Evet, bitti. Ýþin tuhaf tarafý þarkýdaki bitti deðil. “Nereye gidersen git ama sakýn bitti deme.” Aðrý kesicin var mý?
- Buraya gelmeden önce mi baþladý, yoksa burada mý?
- Daha önce... Dün Armaðan telefon etti, bir güzel fýrçaladý.
- Aramadýðýn için falan?
- Evet... Sevdiðim bir iþim var. Ýþimle ilgilenmekten...
- Sigara?
- Ýçelim.
- Ve susalým. Neden birden kesiyorsun gülmeni. Seni iðnelediðimi zannetme.
- Ben susuyorum, ya sen neden konuþmuyorsun?
- Bana soðuk olman gerekmiyor.
- Gerekiyor. Yakýn olursam üzülürüm.
- Yakýn olmazsan üzersin.
- Üzülmen için bir neden yok.
- Neden de çözüm de sensin.
- Bana yardýmcý olmuyorsun.
- Nasýl yardýmcý olmam konusunda sen bana yardýmcý olmuyorsun.
- Beni biraz daha kendi halime býrak. Býrak biraz daha düþüneyim.
- Gerçekten istediðin bu mu?
- Bu. Sevgimin boyutunu deðiþtirene kadar yapmam gereken bu: Senden uzak durmak.
- Bu uzaklýðý çok fazla tutarsan döndüðünde beni yine bulabilecek misin?
- Bunu bilmiyorum ama üzülmek de istemiyorum.
- Belki kötülük yapmýþ olacaðým ama orada öyle kalma, yanýmda ol.
- Yanýndayým zaten.
- Ýstediðin ve istediðim zamanda yanýmda ol.
- Çok fazla þey istiyorsun ya da beni üzmek istiyorsun.
- Birbirimize ihtyacýmýz var.
- Doðru. Ya sonra?
- Sonra... Birbirimize her zaman ihtiyacýmýz olsun.
- Hep sana baðýmlý kalmak istemem.
- Ben isterim.
- Yanýnda hep birileri olmasý gerekmez.
- Çok saçma.
- Sana yakýn olursam kendime olan saygýmý kaybederim.
- Benimle birlikteyken kazanacaðýn þeyler de olacak.
- Örnek ver.
- “Herþeye alýþýlýyorun anlamý.” Bunu öðreneceksin.
- Yaptýðým herþeyin sonucunu düþünürüm. Katlanamayacaksam yapmam.
- Þimdi sonuç ne?
- Kocaman bir sýfýr.
- Karar: Orasý mý benimle mi; 132. gün mü, ben mi?
- 132. gün.
- Yani bensiz.
- Anlamýyorsun. Seninle olacaðým ama þimdi deðil. Zaten belirsiz olan þeyleri daha da belirsizleþtiriyorsun. Ben böyle yaþamaya alýþýk deðilim.
- Ben de böyle deðilim.
- Ýstediðim seninle ama sensiz olmak... Bu düþünce beni korkutuyor.
- Madem bensiz seni korkutuyor, o halde...
- Seninle olmak...
- Ve seninle...
- Seni korkutmuyor mu bu düþünce? Nasýl bu kadar kolayca alýþabiliyorsun... Bir keresinde birini tanýdým. Abuk sabuk aptal biriydi. Sonunda üzülecektim ama hoþlandým ve üzüldüm. Sen abuk sabuk bir insan deðilsin. Beni üzmeni bu yüzden istemem.
- Çok iyi biliyorum. Her geçen gün benden uzaklaþacaksýn. Bir gün, iþte o gün duracaksýn, artýk uzaklaþmayacaksýn. Ama bu süre içinde þimdiki an’a dönülemeyecek kadar yol katetmiþ olacaksýn. O zaman aramýzdaki herþey sýradan ve yüzeysel olacak.
- Olmasýný istediðim þey bu deðil.
- Olacak olan bu.
- Sen bana yardýmcý olmazsan, olacak olan bu. Sen hiç yardýmcý olmuyorsun.
- Bu yardýmý tarif et. Bilmediðimdendir belki de.
- Ben gözlerine bakmaya hazýr olmadan bakma gözlerime. Elini tutmadan tutma ellerimi.
- Bunu mu istiyorsun?
- Evet.
- ...
- ...
- Zor olacak...
- Biliyorum...