Kelimeler

Söylemedim seni hiçbir kelimeye,
Yazmadým adýný hiçbir kelimeyle,
Bilmesin istedim, bilmesin hiç kimse,
Ömrümce bilmeyecek hiçbir nesne.

Kelimeler,
Þiire þarkýya küserler,
Çiðnenir onurlarý incinirler.
Unutulur güzellikleri silinirler…

Kelimeler,
Senin için ne ölümler sevdiler,
Zindanlar gördüler, iþkenceler çektiler,
Yinede senden vazgeçmezler.

Gülüþlerini sesini, bakýþlarýný,
Geceye rengini veren saçlarýný,
Gül kokan gül tutan avuçlarýný,
Ararlar sorarlar çaresiz kelimeler.

Alaca karanlýkta yine yollara düþtüler,
Seni sorar seni ararlar.
Kah umuda, kah hüsrana kapýlýrlar,
Büküp boyunlarýný aðlaþýrlar,
Susmaz, avunmaz, avutulmaz kelimeler.

Gül getirirler, gülücükler getirirler sana,
Adýný ekerler geçtiðin yollara.
Aþký sende arar, sana koþarlar,
Seni anar, seninle coþarlar.
Sana aþýk sana sevdalýlar,
Sevda ordusundan cenk arkadaþýndýrlar.

Kelimeler,
Sitemleri seni yazamadan yitirmekten,
En mutlu anlarýnda çekip gitmenden,
Gülüþleri gözyaþýna çevirmenden,
Yinede vazgeçmezler senden.

Vururlar beni yorgun kanatlarýmdan,
Vururlar can damarlarýmdan,
Hep seni sevdiler, seni andýlar,
Kalemden kaðýda iþkenceler saldýlar,
Seni andýkça beni yaktýlar…

Kelimeler,
Her harfi sana aþýk seni sever,
Her harfi benden nefret eder.
Yine de vermem seni,
Vermem hiçbir kimseye,
Ne harflere ne de kelimeler.

Kelimeler,
Seni benim kadar sevemezler.

Ahmet Öztürk