23. Mektup

Sevginin kýymetini hakiki aþýklar sevenler bilir. Hem sana hem de kendime sitemler etmekten yoruldum artýk. Sitemsiz þikayetsiz bir ömür yaþamak için çýrpýnýp duruyorum. Artýk seni deðil huzuru arýyorum. Ýçinde senin olmadýðýn bir yerde bitmek bilmeyen bir huzuru arýyorum. Hem sana hem kendime hem de tüm kainata küs bir gönülle dolanýp duruyorum uçsuz bucaksýz bir mahpushane de. Yordu beni bu sevda. Upuzun bir zaman geçti. Yataðýna alýþmýþ sular gibi aðýr aðýr akmalýyým. Etrafýný yýkan zarar veren birileri olmamalýyým. Þu dünyada boþu boþuna yaþayan kaç varlýk vardýr ki? Hiçbir þey boþa yaþamýyor, hiç bir þey boþa yaþanmýyor. Ýnsan boþa yaþadým zannetse de boþuna yaþamýyor aslýnda. Zincirlerle baðlý sanki her varlýk birbirine.
Aný bir nevi geçmiþ zamaný biriktirmek deðil mi? Acýsýyla tatlýsýyla biriktirmek. Adý hayat, adý aný oluyor iþte bu yaþamýn. Hem dünü var hem bugünü hem de yarýný olan bir varlýk. Acýmda mutluluðumda olacak elbette. Ama bir þeyler var içime doðan. Bir gün bitecek bu acýlarým ve sen yine eskisi gibi en çok sevilen olarak gönlüme döneceksin. Ama sen asla olmadan sen bilmeden o gönülde ben yine seni sessizce seveceðim. Hiçbir güzel söz duyamayacaksýn. Hep acý veren o güzel insaný hep mutlu olarak seveceðim. Sitem etmeden yeni baþtan seveceðim seni.
Bugün ilk kez gözlerim derinden derine gülümsedi. Ýlk kez gözlerimden acý yaþ yerine huzur aktý. Seni düþünmenin o tatlý heyecaný yeniden sardý beni. Artýk gönlüm duruldu. Aklým gönlüm bedenime azap etmiyor artýk. Çýkmaz sokaklara götürmüyor düþüncelerim beni.
Neydi bir zamanlar ki o küskün kýrgýn halim. Neydi beni yerden yere vuran o düþünceler. Sendin elbette. Sevginin yokluðuydu. Ýlk kez dünyanýn döndüðünü görüyorum. Her varlýðýn kendi vazifesini yapmak için çýrpýndýðýný görüyorum. Aðaçlar yeþil olmak için duruyor ayakta. Kuþlar aðaçlara bir baþka güzellik katýyor. Hele güller yok mu ah þu güller. Seven ile sevilen arasýnda köprü olmak için büyüyor. Serpile serpile güzelleþerek büyüyor. Kaç zaman geçmiþti karanlýk bir dünyada hapsolduðum, kapalý kaldýðým. Hayat yine eski bildik tanýdýk hayat oldu. Kimileri sevgi tohumu kimileri nefret tohumu ekiyor. Birileri yapýyor birileri yýkýyor. Hayat iyi ve kötü çocuklarýný ayýrt etmeden üzerinde barýndýrýyor. Her þey çift yaratýlmýþ. Yaradanýn dýþýnda her þey çift yaratýlmýþ iþte. Her þeyin bir karþýlýðý var. Bunca acýnýn da bir karþýlýðý olmalýydý elbette. Ne güzel þey yaþamayý hissetmek. Ne güzel þey huzuru duymak. Hayatý anlamak, olduðu gibi kabul etmek. Ýnsan eþittir hayatmýþ meðer. Her þey insan için yaratýlmýþ.
Peki ya insan niçin yaratýlmýþtý. Acýlar çekmek için mi. Neydi insanýn yaratýlýþýnda ki sýr. Ýnsaný tanýmak hayatý tanýmakmýþ. Kendini tanýmak Rabbini bilmekmiþ…
Aþkýn bana en büyük armaðaný, bir ömür boyu saklanacak, hiç deðiþmeyecek büyük ibretleri olan hayat klavuzum kaldý bende. Ya peki mutluluk, mutluluk neydi niçin mutluluða muhtaçtý her varlýk. Neydi nasýl bulunurdu. Sadece adýný bildiðimiz ama hangi yolla varacaðýmýzý bilmediðimiz o büyük nimet. Mutluluk kafadan atan bilim adamlarýnýn dediði gibi deðilmiþ. Önce kendini seveceksin lafýndan geçmiyor. Mutluluk önce karþýndakini mutlu etmekten geçiyor. Mutlu ettiðinden daha fazla mutlu oluyorsun. Mutlu eden mutluluk buluyor. Mutluluk beklemeden severek vermek, verince mutlu olmak, karþýlýksýz vermekmiþ. Kimi mutlu edersen et. Ýster sev ister sevmeden mutlu et. Yeter ki mutlu et varlýklarý. Göreceksin ki baþkasýný mutlu ettiðinde sen ondan daha fazla mutlu oluyorsun. Aslýnda insan sadece karþýsýndakini deðil ayný zamanda kendini mutlu ediyor. Belki farkýnda olmayacaksýn ama ilahi bir kanun bu. Kýyamete kadar beklide kýyametten dahi sonra deðiþmeyecek kanun.
Ve yavaþ yavaþ anlýyorum aþk denilen güzelliðin sýrrýný. Faydasýz kalýn kitaplarý okumakla öðrenilmiyor insan ve hayat. Bilmek baþka þey, ermek baþka þey. Önce insan deyip gönül dünyasýný bilmek, gönül insaný olmak lazým. Ve kainattaki çok varlýktan üstün beklide en üstün yaratýlan mucize varlýk insan. Ýþte onu bilmek lazým. Her insan apayrý bir evren.
Düþüncesiyle sevabýyla günahýyla her insan apayrý bir donanýma sahip. Ne mükemmel bir varlýk olarak dizayn edip yaratmýþ bizi her þeyin tek ve yegane sahibi.
Ýlim dedikleri nimet insanýn kainat kadar büyük olduðu, kainatýn insan için yaratýldýðý, insanýn sevgi muhabbet için var edildiðini bir bilse. Bir bilsen insanýn sevgiyle yaþadýðýný, kainatýn sevgi ile döndüðünü, sevgisiz yaþanmadýðýný, sevgi olmadan dünyanýn dönmediðini gün gelir sende anlarsýn sevdiðim.