18. Mektup

Bir güzel rüyanýn bir gün benden uzaklaþýp, acýlar dünyasýna düþeceðimi nereden bilebilirdim ki. Hayatta ki en güzel rüyam, alnýmýn aký dediðim, meðer yüzümün karasý, rüyalarýn hayallerin kabusuymuþ diyeceðim hiç aklýma gelmezdi. Uzun bir hayat mutluluk varken uzun bir acý çile býraktýn bana. Nereden bilebilirdim ki yarý yolda ellerim belimde öylece kalacaðýmý. Nereden bilebilirdim ki bir gün bu güzel dünyamýn yýkýlacaðýný. Ayrýlýðý olmayan bir sevda buldum derken uçsuz bucaksýz gönül bahçelerinde gönlümce gezinirken þimdi tüm geçmiþimi kara bir aný gibi düþünüp yaþýyorum.
Bu neyin nesidir böyle sevdiðim. Aklýmý bozmaya deli olmaya ramaklar kalýyor. Ne sabýr býrakýyor nede yaþama hevesi insanda. Nasýl bir bela ceza bu böyle. Neyin cezasý bu. Yüreðimde yeri belli olmayan bir sevgi ile, yüreðimde yerleri belirsiz acýlar ile daha nereye kadar yaþayabilirim ki. Tatlý tebessümlerle savuþturur muyum bu acýlarýmý bilmem.
Çok sevenin çok mutlu ettiði gibi çok seven çokta üzüyor þimdi. Aþk elle tutulmaz gözle görülmez hastalýkken þimdi elle tutulmaz ateþlerine dayanýlmaz bir hastalýk oldu. Þifasý olmayan bir hastalýk sanki. Ýnsan sevince acýlar çekmek zorunda mý ki.
Keþke aþký bir hasta gibi yüreðimde deðil de musalla taþýna yatýrsaydým. Umutlarým bitseydi belki hayat bu kadar çekilmez ve üzücü olmazdý.
Þimdi hayat artýk eski bildik tanýdýk hayat deðil. Kirli kara bir günle deðiþen sürekli ayrýlýkla acýlarla aþkla hesaplaþma yeri oldu. Aþk dediðimiz þey meðer vara vara bir çýkmaza varýp o çýkmazda saplanýp kalmakmýþ. Çaresizce boyun büküp teslim olmakmýþ. Kirli kara bir günün tüm hayatý kirletmesiymiþ.
Aþk bir sonu olan sonunun adý da kýrgýnlýk ve ayrýlýk olan aydýnlýktan karanlýða giden bir gönül yoluymuþ. Artýk seneler geçip gidecek, geçen seneler ne sevdiðimi getirecek nede beni sevdiðime götürecek. Ayrý yerlerde birbirinden habersiz iki insan gibi yaþamakta varmýþ kaderimde. Çok sevdiðinin yüzünü görememek sesini duyup tebessüm edememekte varmýþ. Yüreði delicesine çarpmak gözlerindeki sevgiye bakmak, gözlerimdeki sevgiyi göstermek yok artýk.
Kederlerle özlemlere itaat eden bir gönülle avare yaþamak varmýþ. Gel gör ki o avareliðim acýlarýmýn içinde yine sen varsýn. Hep sen, tek sen, sen sen sen... Sensiz kalmak imkansýz neredeyse. Oysa ben seninleyken hiç ama hiç acý çekmeni istemedim. Acýlarý çektireceðin ise aklýmýn ucundan dahi geçmezdi. Kaç defa bitti iþte bitti diye kýzdým küstüm kendime. Ben bitsem de bitti desem de bitmeyen bir sevdayla hala seni taþýyorum. Bitmedi iþte bitmedi…