Bir rastlantý sonucu karþýlaþtýk yine,
Yüreðim sanki çocuk günlerinde,
Yüzümüz gül gibi allar içinde,
Yýllar sonra karþýlaþtýk bir yerde.

Kaçamak bakýþlarýmýz yakalandý,
Karþý karþýya duruyoruz taþ misali,
Kaçýp gitmek varken alabildiðine,
Yaklaþýyoruz usul usul birbirimize,
Baþlarýmýz öne eðik susuyoruz.
Sonra birlikte ayný yöne yürüyor,.
Havadan sudan öylesine konuþuyoruz,
Yalandan tebessümler savuruyorsun.
Her bir konu baþlamadan bitiyor,
Bir þey var konuþmamýz gereken,
Kim önce baþlasa diye bekliyoruz,
Her kelimeni hasretle bekliyor,
Bilmediðin bir hazla seni dinliyorum.

Yüreðim özgür kuþ sevinciyle doldu,
Her tutsaklýðý her kýrgýnlýðý unuttu.
Kelimelerimiz yorgun, adýmlarýmýz aðýr,
Kulaðým senin dýþýnda her þeye saðýr.

Ben daha konuþamadan,
Baþlýyorsun usul usul anlatmaya.
Deðiþtim, eskisi gibi deðilim diyorsun,
Yüzüme yalandan tebessümler fýrlatýyorsun…

Nefes alýþlarým zorlaþýyor,
Halimi belli etmemek için,
Ansýzýn duruyorum kaldýrýmda,
Çýðlýklar beynime, acýlar yüreðime doluyor.
Kelimelerin ellerin olup boðuyor,
Geç oldu gitmeliyim diyorsun,
Ama gitmiyor gidemiyorsun…
Derin bir nefes daha alýp baþlýyorsun,
Zehir zemberek sözleri savurmaya.

Baþým öne eðik, dilim suskun,
Gözlerimde iki damla yaþ,
Akmamak için çýrpýnýyor.
Bir parçam koptu canýmdan,
Caným yanýyor en derinden,
Ýçimde bir umut ölüyor.

Bir yer var biliyorum,
Konuþamýyor, diyemiyorum.
O yere gelince yutkunuyor, susuyorum.
Ben hala sana sevdalýyým,
Hep seni, tek seni sevdim diyemiyorum.

Bir bahaneyle çekip gittin,
Ve ben sana söyleyemedim, diyemedim,
Kýzamadým, sitem edemedim…
Dudaklarýmdan bir çift ateþ döküldü,
Benim tek suçum sevmek,
Senin tek suçun sevilmek.

Ahmet Öztürk