Hikayeler vardýr, uzun yazýlmýþtýr. Ýçinde gözlerimiz seyir halindeyken, onca sözcükleri birleþtirip bir ANLAM çýkartmaya, uðraþýr aklýmýz. Süzer, eler ve algýladýðýmýzý, duyularýmýza yar edip aklýmýzla üleþiriz.

Hikayeler vardýr, kýsa yazýlmýþtýr. Belki de, bir kaç sözcükle anlatýlmak istenen MESAJI o anda duygu dünyamýza akýtýrýz ve uzunca düþünürüz. Hele sözün bittiði o FÝNAL aný yok mu? Ýþte o son "sözcük "çarpýyor hislerimize, vuruyor oradan yüreklerimize hisli hisli dalgalar, ýslatýyor kirpiklerimizi, kulaç atýyoruz gönül deryamýzda..
Týpký aþaðýdaki hikayede olduðu gibi:

Bir genç kýz delikanlýya sorar:

"Benden hoþlanýyor musun?"

Delikanlý;

"Hayýr" diye cevap verir.

Kýz sorar:

"Beni sevimli buluyor musun?"

Delikanlý;

"Hayýr" diye cevap verir.

Kýz sorar:

"Kalbinde yerim var mý?"

Delikanlý;

"Hayýr" diye cevap verir.

Kýz sorar:

"Peki gidersem benim için aglar misin?"

Delikanlý;

"Hayýr" diye cevap verir.

Kýz üzgün gitmek üzere arkasýný döner.

Delikanlý onu kollarýna, alýr ve:

Ben senden hoslanmýyorum, "seni seviyorum."

Seni sevimli deðil "bas döndürücü" buluyorum…

Kalbimde sana yer yok, "benim kalbim sensin "

Ve senin arkandan aðlamam, "senin için ölürüm!!!"der.

Yukarýda alýntý yapmýþ olduðum hikaye de sözcükler ilk baþlarda anlam taþýmýyor. Sorulan her soru sonrasý gelen HAYIR’lar yüreðe zýpkýn gibi saplanýyor. Birþeyler eksiliyor, bir parçanýz kopartýlýyor sanki.
Sevda ve hayat yokuþunda þayet iki yolcu birlikte çýkarken, evet ve hayýr sözcüklerinin içinde saklý olan DEÐERÝ anladýðý zaman, o çýkýlan yokuþ deðil dað olsa fark etmez. Aþýlýr.
Yeter ki sevdiðimin;

Bana, HAYIR dediði an iki sözcük onda saklý dursun.

"SENÝ SEVÝYORUM!.."


Emine PÝÞÝREN/Bursa/12.05.2009