Ayný gün yine öðle tatilimde elimdeki süt þiþesi ile merdiven altýna doðru heyecanla koþturdum. Tabi neyle karþýlaþacaðýmdan habersizdim. Ane kedi ve yavrularýnýn bulunduðu alan geldiðimde; þok olmuþtum!
Ah bir de ne göreyim?!
Sarý bir erkek kedi, aðzýna en sevdiðim beyaz kedi yavrusunu almýþtý. Bir güzel kýtýr kýtýr yavruyu yemekteydi.
Ah ki ne ah!
O günkü ruh halimi size, - yazý diliyle nasýl çizmiþ olsam?- anlatabilsem sizlere?
Ýnsanýn beyninden aþaðýya kaynar sularýn dökülmesi, belki de böyle bir duygu haliydi. O þaþkýnlýk hali bende kýsa sürdü tabi...Yerini ani geliþen bir öfke tepkisi almýþtý. O an nasýl bir kuvvet hakim olduysa bana; elimde tutmakta olduðum süt þiþesini sarý kediye fýrlatmýþtým. Sersemleyen kedi, merdiven altýndaki yan duvara çarptý. sonra da lastik top gibi geri yuvarlanýp, dört ayak üstüne düþtüðü an bende ileri doðru bir hamle yapmýþtým. Kaçmamalýydý. Elime gelen kuyruðuna sýkýca asýlý vermiþtim.
Pençelerindeki týrnaklardan kendimi korumak için olsa gerek, kuyruðunu býrakmayýp, baþýmýn üzerinde daireler çevire çevire koþturmaya baþlamýþtým. Hem sesli sesli aðlýyor hem de koþturuyordum. Kuyruk acýsýndan belki de ne olduðunu anlamayan baþý dönen sarý kedi can-hýraþ miyavlayarak baðýrýyordu.

Görüntümüz öyle berbattý ki.
Beyaz yakalý, siyah okul önlüklü, aðlayan küçük bir kýz ve kuyruk acýsýndan, aðlayan bir sarý bir kedi!
Ýçimdeki görüntü daha berbattý!
Sarý bir erkek kedi, aðzý kanlar içinde, altý minik kedi kafasý yerde daðýlmýþ bir halde durmaktaydý. O kare aklýma gelince daha da öfkeleniyor, hýrslanýyor, öç duygularý küçük yüreðimi teslim alýyordu. Mantýklý düþünmem o an imkânsýzdý.

Ýnþaat ustalarý, evimizin hemen yan tarafýndaki boþ arsa içine kireç havuzu açmýþlardý. Arkadaþlarýmla zaman zaman o havuzun baþýna gelir içine taþlar atardýk. Taþlar hýzla batarken kireçle dolu havuz hop lup köpürürdü… O havuzu, geniþ beyaz kazan içinde kaynamakta olan süt dolu havuza benzetirdim.

Aklýma o havuz gelince, hiç düþünmeden ayaklarým o yana doðru koþturmaya baþladým. Bir yandan da kolum koparcasýna baþýmýn üzerinde sarý kediyi hýzla çevirmekteydim. Biliyordum ki, durduðum an kedi elimi yüzümü can acýsýyla týrmalayacak, canýmý yakacaktý. Bu nedenle hiç durmadan onu çevirip koþturmaktaydým.

Ýnþaatçýlarýn açtýðý kireç havuzuna 2 metre kala durmamla, kediyi havuza fýrlatmam ayný anda olmuþtu. Sonra da arkama bakmadan oradan uzaklaþmýþtým. Henüz öfkem kýzgýnlýðým geçmemiþti. Eve doðru dönerken yüreðimde korkunç bir boþluk oluþmuþtu.

Hayal kýrýklýðý.
Yalnýzlýk.
Derin bir acýydý hissettiðim.
Olumsuz düþüncelerle, berbat bir duyguyla merdiven altýna doðru koþturdum.
“Belki, belki bir yavruyu kurtarabilir miydim ki?” düþüncesi yüreðimdeki o koca boþluðu azýcýk da olsa loþ bir ýþýkla doldurmaktaydý…


Emine Piþiren- Kocaeli
09.06.2017