Benden önde giden adýmlarým vardý
Yarýþ ediyordu zamanla
Yüzünün düþtüðü yere yetiþmek için…
Geceleri düþler ülkesinde inzivaya çekilen
Gündüzleri gün ýþýðýnda gölgeni emen
Gözlerim vardý…
Elma aðaçlarýnýn altýnda
Yetim bir çocuðu okþar gibi topraðý okþayan
Ürkek bir ceylana uzanýr gibi güle uzanan
Ellerim vardý…
Bir de
Kirlenmemiþ duygularý
Söylenmemiþ düþleri
Yýkýlmamýþ umutlarý
Ýhtiyar mekanlarda gezdiren
Delikanlý bedenim vardý…

Ne güzeldi!
Tepesinde
Sevdalý yürekleri taþýmaktan yorgun düþen
Zamana karþý direnen
Arnavut taþlarýnda yürümek…

Sokaklarýmda
Þefkatin kanatlarý altýnda
Sadakat ve vefayý büyüten
Gülen gözler
Konuþan yürekler vardý…

Dumanlarýna
Hüzünlerimi gömdüðüm sigaram
Buharý kývrýmlar çizerken
“Bende Mecnun’dan füzun aþýklýk istidadý var
Aþýk-ý sadýk benim Mecnun’un ancak adý var”
beytini terennüm ederek çektiðim
iç ýsýtan çayým vardý…

Ve bir de
Sen vardýn…
Bozkýr gönlümde gelincik gülüþünle açan,
Zemheri mevsimlerde ýssýz ve üþüyen yüreðimde
Bahar otaðýný kuran,
Gündüzleri
Umutlarýmý yolcu ettiðim Yýldýz,
Geceleri
Düþlerimin karargahý Güneþ’tin…
Deniz kýzý Annabell gibi
Sýrrýný yalnýzca yüreðiyle paylaþan
Ve Kutup Kuþu gibi
Mevsimlik elbiselerini giyen
Bazen aðlayan
Bazen gülen
Bazen susan
Kendi gönül atlasýnýn sevda yetimi yurdunda
Yüreðine gözyaþýyla gurbet duvaðýný giydiren
Sen vardýn…

Ve bir de
Kudret Sihirbazý’nýn
Ýlahi Piyango’dan bana lutfettiði
“Ödünç alýnan zamanlar” vardý…
adýmlarýmý
gözlerimi
ellerimi bulduðum,
seni bulduðum zamanlar…

Ve þimdi
Ödünç alýnan zamanlardan
Bana kalan yegane mirasý
Avuçlarýmda kalan iki damla gözyaþýný
Bozkýrýn Annabell’ine
Sunmak
Onun avuçlarýna býrakmak,..
Ve
Adýmlarýmý
Gözlerimi
Ellerimi yanýma alarak
“Ödünç alýnan zamanlar”da kaybolmak istiyorum…