Gördüðüm mavi, daha önce hiç görmediðim kadar mavi, yýldýzlar ise bir o kadar çoktu.
Yeþil ise harbi harbi, yemyeþil kokuyordu.

Belki de bir rüyaydý gördüðüm, içinde gerçekçikler bulunan…
Kendimi pýrýltýlý sularýn büyüsüne kaptýrýp, hiç düþünmeden, karþý kýyýya, yürüyerek
ulaþacaðýmý sandýðýmda, yardýmýma koþan bir sen vardýn.Denizden son anda kurtularak çýktýðým kýyýydýn, köpüðümle tuzumla bulandýðým kum.

Ertesi sabah uyandýðýmda ise güneþin ýþýðýndan kamaþan gözlerim, deniz fenerini göremeyecek kadar kördü. O an belki de hiçbir þeydim.Bir adsýz, bilmediðin günahlarý olan bir suçlu, herkes gibi iki kulaðý, bir burnu olan, bir deli.

Belki de, bir baþ belasýydým senin için. Ben bile bilemiyordum, kim olduðumu ne olduðumu, karþýnda halim ne olurdu? kendime bile cevap veremezken.

Havada aðýr bir kararsýzlýk kokusu vardý. Kimsenin kimseye; ne senin bana, ne de benim sana cevap borcum yoktu. Çözmemiz gereken kendi sorunlarýmýz vardý, yada öylece kendiliðinden çözülmesini beklediðimiz sorunlarla yüklü, omuzlarýmýz.



Bir varmýþ, bir yokmuþ diye baþlayan tüm masallar gibi bir masaldý bizim ki si…
Pharos, adýnda bir adada yaþayan küçük bir kahramaný vardý, masalýmýn.
Uyku öncesi, mahmurluðuyla, derin bir iç huzuruyla, annemin yumuþacýk sesinden hiç býkmadan; her gün her gün dinlediðim ayný masal.

En koyusunu bile parlak bir yakamozla, aydýnlattýðým geceler…

Yanýnda olup olmamamýn bile önemsizleþtiði, göz yaþlarýmýn rüzgarlarla karþý kýyýlara dek, düþtüðü, bir nefes kadar uzaðýna gelememiþken, çok uzaðýnda olduðumu sandýðým günler.

Aramadýðým, aranmadýðým, saklandýðýn, belki de göremediðim masal zamanlarýydý onlar…

Kaçmak istedim, neden kaçtýðýmý bilmeden,
Saklanmak istedim, ebe kim? hiç sormadan,
Ve uzaklaþmak istedim, yollarýn hinliðini hiç hesaba katmadan.


Artýk, yaþama daha sýký sarýlmamý saðlayan, hala küçük olan yüreðime heyecanlarý týka basa dolduran,belki de masalda bile rol almayan, bir kahramandýn; yýllarca biriktirdiðim hayallerimin mahsülü olmuþtun.

Gözlerimi yakan tuzlu sularýn bittiði yerde ise, dokunuþundu bulduðum.

Bilirdim, kahramanýmýn beni düþlediðini; uzaktan da olsa beni sevdiðini hayal ederdim, masalda gerçeklere yer olmasa da, en azýndan gerçekçikler beklerdim.

Bir gece ; geceden resmini istedim. Ay bana güldü ürkek bir tebessümle, yýldýzlar ise kendi aralarýnda kýkýrdadýlar. Duyamadým ama, hepsi kýpýr kýpýrdýlar.


24.07.2001

Ömür Ýsfendiyaroðlu


(*)Pharos Ýspanyolca, Fransýzca ve Ýtalyancada Pharos, deniz feneri anlamýna gelmektedir