Damla Kuyusu

Malatya Araþtýrmalarý Derneði’nin 6. kitabýdýr Damla Kuyusu.
Taþrada yayýncýlýk yapmak eskisi gibi zor olmasa da kolay bir iþ deðildir. Deðil Malatya gibi bir taþra kentinde yayýncýlýk yapmak, merkezde yayýncýlýk yapmak bile zor bir iþ. Hele hele kitabýn okunmadýðý, okuyucusunun bulunmadýðý bir zamanda yayýncýlýk yapmak gerçekten er kiþi iþidir. Bu nedenle maddi bir getiri gözetmeden Malatya kültürüne her gün bir yenisini katarak altýncý kitabýný yayýnlayan Malatya Araþtýrmalarý Derneði’ni tebrik ederek baþarýlar diliyorum…
Baþta belirttiðim gibi “Damla Kuyusu” bir þiir kitabý olup, Malatya Araþtýrmalarý Derneði Yayýnlarý’nda çýkan 6. kitap.
Mürekkebi henüz kurumayan bu kitabýn þairiyle (eski adý Yerel Gündem 21. olan ve þimdi ismiyle) Kent Konseyi’nde tanýþtým ve beraber çalýþtým.
Þair Mustafa Erkenekli’yi hýrslý bilirim. Hýrslý ve duygusal biridir.
Þair Mustafa Erkenekli her ne kadar ilk görünüþte/karþýlaþmada sert yapýlý bir intiba býraksa da, o da her þair gibi duygusal ve ipek gibi bir yüreðe sahiptir.
Evvel Alllah güzel þiir yazar Erkenekli ancak ben onun en çok þiir okumasýný sevdim.
Bu nedenle Damla Kuyusu’nun çoðu þiirlerini sesli okumaya çalýþtým lakin sayýn Erkenekli’nin þiir okuduðu tadý kendi sesimde bulamadým.
Ben okurken Erkenekli’nin þiir okuduðundaki tadý bulamadým ama Erkenli’nin þiirlerinde gizemli bir hazzýn saklý olduðunu fark ettim.
Zira o; ‘insanýn elinin kalem tutmasýnýn sorumluluðunun çok olduðuna inanan’ bir þair.
Erkenekli’ye göre þairlik; kendi tabiriyle/þiiriyle:
“Þairlik; iðneyle kuyu kazmakmýþ,/Zihnimin ucunda sözcük üþüyor./En zor þey; þiiri sensiz yazmakmýþ,/Yine kalemimden sevda düþüyor”
Aslýnda yalnýz þiir yazmak deðil yazý yazmak da iðneyle kuyu kazmak kadar zor bir iþ…
Ama ne hikmetse, þair ve yazarlar hep bu zor iþten zevk alýrlar…
Damla Kuyusu’nu okurken bana Karacaoðlan’ý çaðrýþtýrdý ama biraz Karacaoðlan, biraz Yunus, Biraz Dadaloðlu ve biraz günümüz þiir tarzý derken her çiçekten bal toplan bir armoni gördüm Erkenekli’nin þiirlerinde.
Aþký çokça tema etmiþ þiirlerinde Erkenekli, lakin didaktik þiirleri de mevcut…
“Kolay mý ateþi kalpte uyutmak?/Aþk imiþ maþuku cana eþ tutmak./Anladým ki mümkün deðil unutmak,/Yine kalemimde sevda düþüyor.”
Erkenekli’yi yakýndan tanýyan biri olarak; o þiirlerini tamamen hayatýn içinden, karþýlaþtýðý günlük olaylardan almýþtýr. Örneðin bir kýþ günü Ankara Kýzýlay Tüpgeçidi’nden geçerken Fatihle Sedat’ýn o soðukta mendil satarken hali gözüne/yüreðine çarpar…
“Fatihler, Sedatlar mendil satýyor./Gecenin ayazý kalbe batýyor./Parklarda, metrolarda gençler yatýyor,/Nasýl da düþürdün onlarý dara?/Artýk seni sevmiyorum Ankara.”
Erkenekli’ bu… Þair yürekli; gördükleri manzaradan dolayý Ankara’ya küsüveriyor…
Erkenekli ayný zamanda bir demiryolu emekçisi…
“Kahýr Ýþçisi” þiirinde bunu: “Yüz elli üç yýldýr döner tekerim,/Vuslatý getiren demiryolcusuyum./Her gittiðim yerde kahýr çekerim,/Çileyi götüren demiryolcusuyum.” þeklinde ifade ederek bizimle paylaþýr.
Lakin ben en çok Erkenekli’nin “Efe-Mine” þiirini sevdim.
Erkenekli, bu þiirinde memleketin þu an içinde bulunduðu ahvalini ilmik ilmik iþleyerek harikulade bir þiire imza atmýþ. Öyle bir güzel iþlemiþ ki þiiri, uzun bir þiir olduðu için hepsini deðil sadece iki kýtasýný paylaþayým, geri kalanýný da kitabýný alýrken okursunuz…
“Saçlar kirpi, çenede üç kýl,
Nefsiyle düþünür, terk etmiþ akýl.
Takýp takýþtýrmýþ, her yaný çakýl,
Efemine oldu delikanlýmýz.

“Ayaðýnda kapri, baþýnda eþarp.
Gözleri þimaldir, kirpikleri garp,
Elbise; vücudu ediyorken darp,
Örtüyle soyunur haným kýzýmýz.”

Erkenekli’ye bu ilk ve yeni kitabýnýn hayýrlý olmasý temennisiyle baþarýlar diliyorum.
Not. “Damla Kuyusu” adlý þiir kitabýný/Malatyahakimiyet Gazetesi’nden temin edebilirsiniz.