Beydaðý’na kar düþtü

Þüphesiz her mevsimin bir güzelliði vardýr.
Soðuðu sevmediðim halde kýþýn da bir güzelliði/efsunluðu var…
Malatya’ya kýþýn geliþi, Beydaðý’na ilk karýn düþmesiyle hissedilir.
Sanýrým yine öyle oldu.
Beydaðý, saçlarýný aðartmayana kadar soðuk kendini hissettirmez bu þehre.
Vaktaki Beydaðý da -bencileyin- saçlarýný aðarttý, o vakit kýþ -soðuk yüzüyle- kendini hissettirdi.
Diyorum ya; Beydaðý’nýn yüksek kesimlerine takýldý yine gözlerim. Yýlýn ilk karý düþmüþ... Saçý, sakalý aðarmýþ bir adam gibi idi Beydaðý ama yaþlý deðildi, dinçti, zaman zaman güneþ ýþýklarýnýn vurmasýyla nur saçýyordu, iç açýcý ve ruh dinginliðini zerk eden bir görünümü vardý Beydaðý’nýn…
‘Þehr-i Malatya’yý çevreleyen, sýra daðlardan oluþan ve zirvesi beyaza bürünen Beydaðý’nýn beyaza bürünmesi seninle ne alakasý var’, diyebilirsiniz ki; ben de öyle düþünüyorum ama Beydaðý ile ayný kaderi yaþýyorum sanki.
“Var ya” diyorum, “gelirse böyle geliyormuþ” diyorum, ‘ansýzýn düþüyormuþ beyazlar anlatabiliyor muyum’; saçlarýmdaki gibi, Beydaðý’nýn yüksek tepeleri gibi...
Beyaz da bir renk, belki de renklerin en güzeli. Lakin beyaz…
Hem sahi beyaz neden bana yaþlýlýðý çaðrýþtýrýyor ki?
Beydaðý’na kar düþmüþ/kar düþmüþ yüreðime…
Beydaðý’nda karalar beyaza bürünmüþ; kara saçlarýma beyazlar düþmüþ…
Her þeyin bir vakti, zamaný var/ zamaný geldi mi ki?
Çocukluk, gençlik ve yaþlýlýk…
Ülkem insanýnýn yaþ sýnýrý ne ki?
Kaç yaþ, yaþlýlýk yaþýdýr bu coðrafyada?
Hem ülkemin yaþlýlýk kategorisi kaç?!
Ama Beydaðý’na kar düþmüþ, Beydaðý beyazlara bürünmüþ ve saçlarýma beyazlar…
Malatya’da, Beydaðý’na kar düþünce, herkes hisseder; üþür, titrer, anlar ki mevsim kýþ…
Saçlarýma beyaz düþünce; yalnýz baþýma, kendi kendimce üþür, titrerim; üstelik hangi mevsimi yaþadýðýmý da bilmeden…
Gazeteci haber yazýyor; “yüksek kesimlere yaðan kar nedeniyle kent genelinde sýcaklýklar da hissedilir derecede düþtü.”
Ah gazeteci…
Sen yüreðimdeki sýcaklýklarýn eksilere düþtüðünü biliyor musun? Kafamýn yüksek ve alçak kesimlere düþen beyazlarý, saçlarýmda beyazlarýn hýzla arttýðýný ve içimdeki soðuklarý…
‘Zirai don uyarýsý’, yerine ‘yüreði don uyarýsý’ný da bir yazabilseydin…
“Malatya, Elazýð, Tunceli ve Bingöl’de orta kuvvette zirai don uyarýsý yapýlýrken, meydana gelebilecek olumsuzluklara karþý tedbirli ve dikkatli olunmalarýný” telkin ediyorsun ya gazeteci…
Ýçimdeki buzlarý eritebilecek hatta eritecek bir sevgi, bir þefkat, bir dostluk, bir kardeþlik, bir samimiyet, bir adanmýþlýk ruhunu bir kez daha eskisi kadar, kendimde görebilecek miyim, bilmiyorum ama bu yýl sanýrým içimdeki zemheri erken baþladý…