Şiir > Bireysel
üzgün
Yalnızlık Türküsü!
Dünyaya ilk gözlerimizi açışımızdır gözyaşı... / Her bebeğin annesinin karnındayken aldığı nefes dünyada
üzgün
Tembel Hayatın Gezgin Fantezileri
Belli ki; başlıyor tanımadığın kadınlarla uyanma sabahları, / Sırtları dönük, bilir gibiler yüzlerini
olumlu
Gözlerinde Bıraktım Gözlerimi
Suya şerbetlenmiş ateşler gibi / Alev alev yanan gül aşksız kalmaz
olumlu
Sisler İçinde İki Sevdalı
Anılar fırtınası okşuyor yüzümü / Yakamı bırakmıyor tutuyor özümü /
karışık
Kendime Kendimce Bakış
Kendime, / Kendimce sıkılmış / Bir kaç el mektup, / Oturuverdi kurşunca içime / Yok etti