olumlu
Sam Yelinin İzi
Sarmaladı yüreğiyle sımsıkıca kuzusunu, evladım, maralım..diye inledi anacık.
Öykü > Anı
olumsuz
Gece...
insan yalnız olduğu anlarda farkına varıyor birşeylerin ve bu farkına vardığı şeyler çoğu zaman hüzünle dolduruyor insanın yüreğini.Geceler ise bu farkına varmanın en doruk noktasına ulaştırıyor bazen insanı...
üzgün
Sevgi Yaşatmak, Aşk Yaşamaktır
sevgi ve aşkı kalkan yapanların sonunu düşünmek bile istemiyorum.
olumlu
Sevgi Dili
Sevgi ve teknoloji iki farklı sözcük gibi görünse de aynı misyonu üstlenebilirler mi ?
Zamana, yıllara ve tüm uzaklıklara rağmen bizleri yakınlaştırabilirler mi ?
Gelin bunu birlikte keşfedelim...
olumlu
Gezi
Güneş, masmavi gökyüzünde binlerce renge bürünmüş; aydınlatıyordu dünyayı. Uçsuz bucaksız tarlalar, dağların eteklerine uzanmış; sabah güneşinin, tadını çıkarıyordu. Anayolda, arabalar yuvalarına yem taşıyan karıncalar gibi sırayla ve telaşla
olumlu
Bir Bağışın Öyküsü
Ödemiş’te çoğu kimse tarafından bilinmeyen bir leylek vakfının varlığını yıllar önce çıkardığımız Ödemiş Efe dergisinde yayımlamıştık. Bu vakfın amacı, çeşitli yollarla yaralanmış ve uçamayacak durumdaki leyleklerin bakımını üstlenmek ve onları iyileştikten sonra göç yollarına salıvermektir.
olumlu
Telefon Mesajı
Yaşamımda, ilkokulun ve ilkokul öğretmeninin ne kadar önemli olduğunu yazmaya başladıktan sonra daha iyi anladım.
Bana büyük katkıları bulunan öğretmenimin önünde saygı ile eğiliyorum...
nostaljik
Yüzleşme
Yavaş yavaş merdivenlere doğru yürüdüm. Bu merdivenleri defalarca inmiş çıkmıştım. Bazen bıkkınlıkla, bazen heyecanla; bazen sevinçle, bazen üzülerek. Ama her zaman yorularak Merdivenleri çıkarken okula ilk geldiğim günü hatırladım. Omzumda valizim, ürke
olumlu
Suskunluğum: Baş Kaldırış...
Doğu'da bir ilçede öğretmenlik yaptığım yıllarda tanımıştım onu...
karışık
Eflatun
Hikayelerinde adam öldürmeye benziyor bu,oysa
ben hic adam öldürmedim hikayelerimde.
Ama bugün
bir
adamim ölüyordu hikayelerimde
karamsar
Anadolu'da Bir Bahar
Dolandım üzerinde yüreğimde sevdalar
her taraf çalı diken, gidilecek yolu yok.
üzgün
Şizofreni Ağıt
Birkaç günlüğüne 'beni' astım duvara.Bir çift masum göz ve dilsiz bir
resim oldum.'hiçbirşey görmedim ve duymadım beyler bayanlar!'
üzgün
Sesimi Duyan Var mı? (2. Bölüm)
Yer: İzmit. Tarih 17 Ağustos 1997. Saat 03.00 Omuzumda basın çantası varken ve dışarıda bulunduğum bir anda başladı sarsıntı. Depremin ilk fotoğrafı ve enkazda küçük bir kız çocuğu... Adı Merve... "Sesimi duyan var mı?" çığlıkları arasında kayboluverdi her şey...
karışık
"Köprüler Üstünde Şaşırdığım Bir An; Yüreğin Arafta Atıyordu"
-ba
ayakları kırılmış bir Albatros gibi uçuyorum
kırıldıkça çoğalan çiçeklerle dolu uçurumlardan…
acısı hafiflesin diye kanatlarımın…
-ba
