Bir sýçrayýþta üç adam boyunda ki buðday yýðýnýn tepesindeydi. Býldýr vakti þu Kara Memetlerin Rüstem’iyle sýrf bu yüzden dalaþmýþlardý. Rüstem, topal ayaðýyla koþup sýçrayacaðým derken tökezlemiþ sonrada kaþlarý çatýk aðlamaklý sesiyle,

“ Ölçtün de mi biliyorsun sanki Süleyman!” diye baðýrmýþtý.

“ Ölçtüm, ölçtüm. Hem de þu gördüðün sýrýkla,”

“Haydi, oradan be! Ýyice odun belledin sende galiba adamý,” diyerek ayrýlmýþtý yanýndan.

Oysa babasýndan bilirdi Süleyman. Uzatýlan her desteyle yýðýn yükselip tepesine ulaþamadýðýnda, babasý önce sýrýk dayar öyle çýkardý. Baþaklarýn, içe bakacak þekilde dizilmesine dikkat eder, yýðýn üç adam boyuna ulaþýnca kayarak inerdi oradan aþaðý.

Bir defasýnda meraklanýp sormuþtu;

“Neden daha fazlasý deðil de illa ki üç adam boyu?” babasý;

“Oðul, harman vakti gelip kaldýrýncaya kadar bel vermemeli þu yýðýn,” demiþti.

Rüstem fazla kalmadý, ayrýldý köyden. Ailesi kovmuþ falan dediler onun için. Çeþme baþýnda bakraç dolduran Fatmagül’e yanaþýp bir þeyler etmeye kalkýþmýþ. Kýz feryat figan yalakta ki maþrapayla kafasýna, kafasýna vurmaya baþlayýnca da, gürültüye harman dönüþü yetiþen birkaç kiþi, taa koruluða kadar peþelemiþ onu.

Eþkýya olup tütün kaçakçýlýðýna baþlamýþ o’da. Çanakkale’den aldýðý tütünü katýr sýrtýnda daðdan ovadan aþýrýp satarmýþ köylere. Ýlkin iþleri de yolundaymýþ, dediler. Ama gelgelelim kolcu baþý Altý Parmak duymuþ bunu. Adamlarýyla köye gelip iyice sorup soruþturmuþ, her yere pusu atmýþlar. Sonunda Alaçatý’nda ki korulukta kýstýrmýþlar hergeleyi. Karþýsýnda mavzerli otuz atlýyý bulunca gýkýný bile çýkaramamýþ bizimkisi.