Kim bilir kaç yýldýr giyiyordu ayaðýndaki kadife pantolonu. Çok sevmiþti onu, komþularý bir bayram arifesinde modasý geçtiði için annesine verdikleri zaman. Önce büyük aðabeyi atýlmýþ, ne kadar zorlasa da bir türlü sýðdýramamýþtý bedenine. Sonra da onun bir küçüðü olan denemiþti üzerinde. Olmuyordu iþte. Ertesi gün ve bir sonraki gün, defalarca elden ele dolaþmýþ, yine de bir yolu bulunarak uydurulamamýþtý irice kýyým vücutlara. Kýzgýn, öfkeli homurtular, odalarýn duvarlarýnda küfürle karýþýk bir uðultuyla dolaþmýþtý. Nedense hiç kimsenin aklýna evde küçük bir çocuðun daha bulunduðu gelmemiþti. Büyük kardeþlerin kirli sokaklarda boðuþtuðu bir sýrada, küçük olan korkarak yaklaþtý pantolona. Usulca eline aldý. Ne kadar da yumuþaktý kumaþý. Sonra bu yumuþaklýðý, yüzünde dolaþtýrdý. Kokladý. Annesi içeri girdiðinde, panikle attý elindekini. Kadýn öfkeyle; “ Ne o! Her þeyi tastamam yaptýn da, sýra aðabeylerinin giysilerini karýþtýrmaya mý geldi?” dedi. O ara içeri girmiþ olan kardeþler ; “ Elleme ana, zatý ayâmýza olmadýydý.” Dediler.

Evet, ayaðýndaki pantolonu bu þartlar içinde edinmiþti. Aradan geçen üç yýl içinde kendisi için çok þey deðiþmiþti. Analýðý ve kardeþleri hasat zamanlarý fýndýk toplamaya giderler, kazandýklarý üç beþ kuruþla bütün bir yýl boyunca kýt kanaat geçinmeye çalýþýrlardý. O yýl da çalýþmaya gitmiþler fakat hasta olduðu için ufaklýðý bu kez, komþularýna emanet etmiþlerdi. Kaza haberi geldiðinde o minicik yüreðiyle bir þeylerin ters gittiðini anlamýþ çaresiz bir þekilde yazgýsýnda olaný kollamaya baþlamýþtý. Ýstanbul sokaklarýnýn insafýna býrakýldýðýnda henüz dokuz yaþýndaydý. Köprü altlarý, çöp bidonlarýnýn gölgelerinde geçen aylar ve yýllar derken iþte bu günlere ulaþmýþtý.

Telefon kabinine, el ayak ortadan çekilince girmiþti. Zemine býraktýðý kartonun üzerine çöktü. Dýþarýsý çok soðuk ve her yer sýrsýklam ýslaktý. Saðanak yaðan yaðmur sel olmuþ, kaldýrým kenarlarýndan çevreye taþarak akmaktaydý. Telefon kabininin yakýnýndan geçen bir arabanýn süratiyle sýçrayan sel sularý alttaki boþluktan geçerek, kullanýlmaktan artýk iyice yýpranmýþ ve rengini kaybetmiþ bu pantolonu ýslattý. Küçük dostumuz gözlerinde iki damla yaþ, yüreðine akýttýðý kederiyle olduðu yerde bir yandan ýsýnmaya çalýþýrken öte yandan geliþip serpilen vücudunu artýk örtmeye yetmeyen pantolonunun kýsa kalan paçalarýna bakarak o mutlu günleri hatýrladý.

Telefon kabininin kapýsý hýzla açýldý. Öfkeli bir ses, etrafa tükürükler saçarak baðýrýyordu. Ýri kýyým adam, yanýndaki hanýmý arkasýna çekerek onu uzaklaþtýrmýþ ve bulunduðu tarafa yönelerek üzerine atýlmýþ, yakasýndan kavradýðý gibi dýþarý fýrlatmýþtý kendisini. Adamýn attýðý tekme, baldýrlarýný sýzlatmýþ, korku ve panikle oradan yola fýrlayýnca önünde aniden beliren farlarla karþý karþýya kalmýþtý.

Vücudundan boþalan kan, akan sel sularýna karýþýyordu. Üç beþ ilgili baþ, bulunduðu tarafa þöylece bir çevrildikten sonra yoluna devam ederek uzaklaþtý oradan. Olay yerine gelen trafik ekibine verilen ifade de; “ telefon kabinindeki tinercinin saldýrýsýna uðranýldýðý ve ….” belirtiliyordu.

Aydýn AKDENÝZ

http://blog.milliyet.com.tr/Blogger.aspx?UyeNo=772664