Altýnda yeni aldýðý traktör ile ortalýðý tozu dumana katýyor. Köyün giriþinde býyýk altýndan gülüyor Hasan. Bu yýlýn þampiyonu o. Erken davrandý Hasan. Komþularýndan , akrabalarýndan, hemen herkesten. Zaten ona küçükken hep demiþlerdi: “Þeytanýn dölü pezevenk seni, suratýndan hainlik akýyor, büyüyünce baþa bela olucan oðlum Hasan.”

Hasan çok mutlu, düþünüyor. Evinin önüne çektiði gibi traktörden çekirge gibi zýplýyor. Þiþman karýsýnýn sevinçten geniþ kalçalarý yerinde duramýyor. Beþ altý çocuk haykýrýyor: “Buba, buba bu mu bizim buzaaa.”. Çocuklara bir kaç tekme sallýyor, baðýrýyor: "Lan çekilin ayak altýndan sýpalar, defolun bakayým" Karýsýný çekiyor yataða muzaffer bir kumandan edasýnda. Zafer kornasýný havaya kaldýrýp çaldýrýyor tüm þiddetiyle. Haber tez yayýlýyor. Hasan yeni bir traktör almýþ. Ahali þaþkýn...

Geceyarýsý köyün ýþýklarý hiç sönmüyor... Her evin önünde birkaç traktör parketmiþ bekliyor. En eskisi iki üç yaþýnda ama Hasan’ýn yeni nur topu gibi, aslan gibi sýfýr bir traktörü var. Konu komþu hýsým akraba huzursuz. "Yapýlýr mý ulen bu." "Ulan Hasan, þerefsiz Hasan, Ziraat bankasýna zaten gýrtlaða kadar borç var. Oðlan askerde, babalar periþan, dedeler yatalak, nineler felçli, bre Hasan sen bilmez misin bunlarý. Nedir bu havalar, bu köyün en yaman adamý sen misin, þerefsiz haysiyetsiz."

Herkes matem havasýnda. Rüstem aga, Osman, Eþref, Hacý Dümbük efendi, kalleþ muhtar, hemen herkes kin nefret içerisinde. Uyku tutmuyor gözler, nafile düþünceler, çabalar. Hasan yaptý yapacaðýný. El mi yaman bey mi yaman, elbette görür Hasan.

Osman aða gece üçte göbeðini kaþýyor. Soruyor: “Ulan Hacer uyuyor musun?” Kadýn paniðe kapýlýyor.“Ne herif, ters bir þey mi yapýcan?” diye soruyor. “Yok oðlum” diyor. “Tersi düzü mü kaldý bu iþin. Dürzü Hasan’ý biliyon, yeni bir traktör almýþ. Senin þu son kalan iki bileziði borç ver de bizimkini deðiþtireyim. “ diyor. Kadýn kýzýyor: “Allah belaný vere. Daha geçen sene deðiþtirdin... Her sene traktör mü alýnýr.”

Osman aga köpürüyor: “Lan gurur meselesi , þeref meselesi, o traktörle yanýmýzdan geçecek, bize hava yapacak, biz bakacaðýz he, kaç paralýk adam bu dürzü Hasan. Yamuk Hüseyinin oðluna ezdirtmem lan kendimi.”

Yalnýz Osman aða mý? Her sýcak yuvada isyanlar, haykýrýþlar. Sabah ezan okunduðunda, cami yolunda sessiz konuþmalar duyulmuyor. Yaðmasý gereken yaðmur neden yaðmýyor. Çýkmasý gereken ot niye çýkmýyor. Yavrulamasý gereken hayvanlar, hükümetin yalaka destek oy kredisi konuþuluyor da konuþuluyor. Hoca efendi “Sabredin aðalar” diyor.Hoca da kýzgýn, öfkeli... “Ulan deyyuslar, bin senedir dua ediyorsunuz, birkaç sene daha etseniz ne olacak sanki, sarýlýn Ömer efendinizin adaletine, tutun ucundan sakýn býrakmayýn" diyor.

Ahali namazýný kýlarken Hasan hala iþ üstünde, vites deðiþtiriyor...

Namaz çýkýþý herkes birbirine soruyor: “Nereye gidiyorsun?”. “Kasabaya gidiyorum” diyor biri. Bir diðeri “oðlanýn iþi için askerlik þubesine” diyor. Baþka biri “Saðlýk ocaðýna”. Bir diðeri “Bizim eþeðe bakacaðým, üþütmüþ mü ne, akþam ateþi vardý” diyor. Sabah aydýnlýðýnda horozlar ötmekten býkmýþ periþan halde. Eþekler kuyruðunu bekaret kemeri gibi sýkmýþ... Ýnekler koyunlar neþe içinde insanlarýna bakýyor.

Hasan fiyakalý elbisesini çekmiþ. Evin önünde esneyerek ellerini havaya kaldýrarak geriliyor. "Ah Hasan, Allahýn belasý Hasan, hala yaptýðýnýn farkýnda deðil misin?.."

Bindiði gibi traktörüne, köy kahvesine çekiyor. Çaylarýný karýþtýran üç beþ ihtiyar, kirli sakallarýný karýþtýrýrken ona çok fena bakýyor. Kahvecinin bile suratý asýk. Soruyor: “Ferguson mu?”. “Yok aðam Uzel bu, Türkiþ traktör, fazla traþ yapmada bir çay yap ama traktörün renginde olsun” diyor.

Bir grup insaný gören adam þaþýrýyor. Sabah sabah ne oldu yahu derken yanlarýna gidiyor. Kasabanýn traktör bayisi þaþkýn bir halde yazýhanesini açýyor. Ayrý ayrý yola çýkan köylüler, ister istemez ilk noktada buluþmuþ. Mazeretler sýralanýyor: “Geçiyorum bir uðrayayým dedim. Fiyatlar nasýl diye.” “Saðlýk ocaðýna, askerlik þubesine nasýl olsa da sonra uðrarýz” diyor bazýlarý. Galeri sahibi malýný iyi tanýyor. Galerisi ikinci el traktör mezarlýðýna dönmesine raðmen çok mutlu. Onlarý zaten bedavaya almýþ. “Evet” diyor “Aðalar beyler, Hasanýn aldýðýndan mý alacaksýnýz?”. “Evet” diyorlar. “Onun aldýðýndan aynýsýndan alacaðýz.” Hýrlamalar, homurdanmalar birbirine karýþýyor.. “Güzel” diyor. “Ýmzalayýn þu senetleri, sepetleri, öðleden sonra da eski traktörlerinizi getirin, size yenisini vereyim, bir sene daha mutlu olun.”

Bir çoðu sevinçle gülerken, aðlamamak için kendisini zor tutuyor. Elini öpmek istiyorlar. Gençlere öptürüyor, yaþlýlarýn yanaðýndan makas alýyor. “Eh” diyor “Bu kadar ticaretten sonra birer çayý hak ettiniz, hergeleler...”. Karþý çýkýyorlar. “Olur mu aðam gereksiz masraf yapmayýn yazýk günah.” diyorlar.

Hasan mutlu, Hasan þaþkýn. Yeni traktörüyle köyün yollarýný, tarlalarýný alt üst ediyor. Komþu köylere kadar gidiyor, geliyor. Nerede bu insanlar nereye gitti. Hasan korkuyor. Aklýna gelen baþýna mý gelecek acaba?.. Evine dönüyor. Kapýya oturuyor, tesbihini sinirle, endiþeyle çekiyor. Uzaktan bir toz bulutunu görüyor. Ayaða kalkýyor, gözlerine inanamýyor. Bu kadar da olur mu? Bir traktör konvoyu önünden geçiyor. Komþularý, hýsým, akrabalarý gülerek ona yanlamasýna bakarken el sallýyor. Olmaz böyle bir þey... Allah hepinizin belasýný versin he mi...

Üstelik FERGUSON…

Telaþla evine dalýyor, baðýrýyor, çaðýrýyor, haykýrýyor...
“Lan karý çabuk eþyalarý topla valize koy, yine rezil oldum , ben hemencik Ýstanbul’a gidiyorum . Bunun hesabýný sormaz mýyým ben uleeen…