Orta Asya bozkýrýna yaslandým,
Dedem Korkut sazý ile uslandým.

Âlem benim ile tanýr Hayyam’ý,
Þarap deðil dünyasýnýn tamamý.

Çölde Mecnun yüreðinden beslendim,
Leyla’sýna sevdasýný seslendim.

Aþinadýr Þirin olan her hatun,
Terlerine beste oldum Ferhat’ýn.

Kerem’imle Kayseri’ye þan kattým.
Aslý benden, ben Aslý’dan inattým.

Hece tüter dumanlarý Kerem’in,
Adý duygu yaþadýðým yöremin.

Muhammed’e gönderilen Kur’an’da,
Bulunurum, bir de nice viranda…

Namýk Kemal Magosa’dan çaðladý,
Hamit Tarhan Makber’imde aðladý.
Fuzuli’yle meþhur ettim Baðdat’ý
Miskin Yunus mahallemde sakinim.

Karacoðlan sevdi yörük kýzýný,
Güzellerle konuþturdum sazýný.

Öldü gitti yaylalarýn garibi,
Hala benim her yaylanýn sahibi.

Pir Sultan’ýn parmaðýnda mýzraptým,
Her sevdanýn sarayýný ben yaptým.

Hokka verdim, divit verdim Ziya’ya,
Beyit beyit merdivendim ziyaya.

Orhan Veli masasýnda rakýyým,
Duygularýn mezarýnda þarkýyým.

Bilmediðim dil kalmadý dünyada,
Mevlana’yý piþirirdim Konya’da.

Melanetten hýrka giydi Nesimi,
Necip Fazýl Çile yaptý sesimi,
Mevlidimle ispatladým usumu.
Bu âlemde gönüllere hâkimim.

Faruk Nafiz dolaþýrken hanlarý,
Duvarlarda okuyordu benleri.

Her sevdalým ayrý koydu adýmý,
Sadabad’a nedim yaptým Nedim’i.

Neyzen Tevfik neyindeki taþýný,
Benden yapýp derde soktu baþýný.

Tarifimi yapamýyor arifler,
Anlatmaktan aciz kaldý tarifler.

Ne ermiþim, ne sultaným, ne veli,
Duygu derdim ebedi ve ezeli.

Sevdalarýn kâðýtlarda külüyüm.
Bu âlemi yaratanýn diliyim.

Çok uzattým, artýk sözün kýsasý,
Duygularda asaletin en hasý,
Sevdalarýn, hasretlerin mayasý,
Benim ama bilir misin, ben kimim?

Mehmet Nacar