Sevgiler tükendi, ömre ne gerek?
Cehennem uzakta, dumaný geldi.
Hayat iplerini, bir bir sökerek,
Çadýrý yýkmanýn zamaný geldi.

Ömrümce yazdýðým, hüzün defteri.
Binlerce cilt oldu, yýllardan beri.
Tezkere vererek, yorgun neferi,
Huzura çekmenin zamaný geldi.

Bu son yolculukta, yerimiz varsa,
Sahibini bulsun, sahipsiz arsa.
Eðer kahve gözlü, arar sorarsa,
Ýki taþ dikmenin zamaný geldi.

Habersiz gitmese, söylerdim ona,
Bir yer hazýrlardý, Atilla bana.
Güllerle bezenmiþ, ýssýz yabana,
Anýlar dökmenin zamaný geldi.

Mehmet Nacar