Bakışları bir kıvılcımdı.
Yıllardır acı içinde bekleyen gönlümdeki şimşekleri tetikleyen.
Bir güneşti, yüzü.
Karanlık dünyamın ufkundan doğdu. Özlem kitabının ellinci cildini yazan, garip gönlümü aydınlıklara boğdu.
İşte dedim. işte, yıkılmış sevda bahçelerimdeki sevda anıtlarının en görkemlisini yapacak, kovulduğum sevdalar ülkesinin kapısını sonuna kadar açacak olan güzel bu.
Sevindim.
Gözlerini bayram sabahına açan bir çocuk, affedildiğini idam sehpasında öğrenen bir mahkûm gibi...
Yıllardır suskun kalan gönlüm sevda şarkıları bestelemeye başladı.
''Mehtaplı gecelerde hep seni andım,
Belki gelirsin diye boş yere yandım...''
Ruhumdaki esintiler fırtınaya, fırtınalar tayfunlara dönüştü.
Birgün bıraktı, gitti beni....
Kahırlarla dolarak, gurbet yollarına düştüm. Özlem dağlarını gönül yollarından sürünerek aştım.Ulaştığım sevgi denizinde kapıldığım fırtınalar beni dönülmez yollara, anlamaz dillere, gözlerinin ısıtıp yaktığı, kızgın çöllere attı.
***
Sevgin yanan gönlüme su, gözlerin talihime pusu, özlemin severek yattığım ölüm uykusu oldu.
Şarkılar yemeğim, şiirler ekmeğim artık.
İçtim sabahlara kadar. Meyhane köşelerinde seni düşündüm.Boşalan şişelere, taşan sevdamı doldurdum.Ne yaptımsa olmadı. Sensiz yaşayamadım.
''Ömrümce hep adım adım, her yerde seni aradım...''
Bulamadım.
Yokluğun öldürecek beni.
Söyle.
Neredesin sen?
Mehmet Nacar
(Neredesin Sen'den)
