Bakýþlarý bir kývýlcýmdý.
Yýllardýr acý içinde bekleyen gönlümdeki þimþekleri tetikleyen.
Bir güneþti, yüzü.
Karanlýk dünyamýn ufkundan doðdu. Özlem kitabýnýn ellinci cildini yazan, garip gönlümü aydýnlýklara boðdu.
Ýþte dedim. iþte, yýkýlmýþ sevda bahçelerimdeki sevda anýtlarýnýn en görkemlisini yapacak, kovulduðum sevdalar ülkesinin kapýsýný sonuna kadar açacak olan güzel bu.
Sevindim.
Gözlerini bayram sabahýna açan bir çocuk, affedildiðini idam sehpasýnda öðrenen bir mahkûm gibi...
Yýllardýr suskun kalan gönlüm sevda þarkýlarý bestelemeye baþladý.
''Mehtaplý gecelerde hep seni andým,
Belki gelirsin diye boþ yere yandým...''
Ruhumdaki esintiler fýrtýnaya, fýrtýnalar tayfunlara dönüþtü.

Birgün býraktý, gitti beni....
Kahýrlarla dolarak, gurbet yollarýna düþtüm. Özlem daðlarýný gönül yollarýndan sürünerek aþtým.Ulaþtýðým sevgi denizinde kapýldýðým fýrtýnalar beni dönülmez yollara, anlamaz dillere, gözlerinin ýsýtýp yaktýðý, kýzgýn çöllere attý.
***
Sevgin yanan gönlüme su, gözlerin talihime pusu, özlemin severek yattýðým ölüm uykusu oldu.
Þarkýlar yemeðim, þiirler ekmeðim artýk.
Ýçtim sabahlara kadar. Meyhane köþelerinde seni düþündüm.Boþalan þiþelere, taþan sevdamý doldurdum.Ne yaptýmsa olmadý. Sensiz yaþayamadým.
''Ömrümce hep adým adým, her yerde seni aradým...''
Bulamadým.
Yokluðun öldürecek beni.
Söyle.
Neredesin sen?

Mehmet Nacar
(Neredesin Sen'den)