Bugün aþký yazmak geldi içimden. Aþka bakýþ açýsý her insanda çok farklý. Dünyada kaç milyar insan var? Her birine sorsak aþký, alýnan yanýt üç aþaðý beþ yukarý belki ayný olacaktýr. Bazý aþklar vardýr içinde ayrýlýk olduðu halde, süre gelen duygular hala tazedirler… Dün gibi…

Hayatý mahveden bir aþk türü de, karþýmýzdakinin suçlu olmasýna deðil, kendimizin suçlu olduðuna inandýklarýmýzla kahroluruz. Yani, suçu ona deðil de, kendi içimize ”ah, vah, keþkelerle” düþürüp aðýtlar yakarýz sessizce. Ýçimiz acýr, kanýmýzýn kimyasý deðiþir, yürek karalar giyinir ve yas tutar…Dün gibi…

Bazenler ve keþkelerin acýsý ile piþmanlýklarýn sayýsý orantýlýdýr. Nasýl mý? Efendim, eðer içinizde büyütüp çoðalttýðýnýz keþkeler fazlaysa, aþk bir paradoksa bir anafora girmiþtir. Acý da büyük olacaktýr. Vicdan “cýzz, cýzz” diye ýsýracaktýr. Her yalnýzlýklarda…Dün gibi…

Þayet, keþkeler azýnlýkta ve hiç yoksa, aþk buhar olup uçmuþtur. Hani aþk mýydý o yaþanan der, yüreðe cila bile çekilir. Aþk bitmiþ ise, suç karþý taraftadýr demek…

Geçenlerde elime aþký gösteren bir fotoðraf geçti. Duygularým göz bebeklerimde birikti. Þimdiye kadar aþký gülde, lalede, sümbülde, bülbülde ve tüm çiçeklerde ayrý ayrý gören gözlerim pýnar oldular sanki. Olmaz böyle bir þey ya!

Fotoðrafta bir kare dikkatimi çekti. Amerikan genç bir çift yan yana ve gülümsüyorlardý. Yaþlarý 19-20 gibi gösteriyordu. Ýkinci karede bir Amerikan bayraðýnda ayný çift kucak kucaða ama, biri asker üniformasýyla…Vedalaþmaydý…Nereye? Hedef, Irak tabi…

Diðer üç fotoðraf beni benden aldý götürdü. Milyonlarca insaný katleden Amerikan zulmünün diðer yüzüydü, gördüðüm. Ýçim acýdý.

Ayný asker, törenle ülkesinde karþýlanýyor. Gazi olmuþ(-nasýl gazi denirse bu katillere-) ve madalya alýyor. Yüzü dikkatimi çekti. Sanki korku filmlerinde ki, zombiler gibiydi. Ne gözü vardý, ne bir kulaðý ve ne o eskiden gülümseyen neþe dolu yüzü vardý. Yüzüne bakan iki metre öteye kaçardý. Yýllar önce savaþa giden o gençle hiçbir alakasý yoktu.

Son karelerde içim daha bir “cýzz, cýzz” etti. O kýz, yani niþanlýsý gelinlik giyinmiþ ve ülkesinde cesur bir kahraman gibi karþýlanan, yüreðinin tek sultanýna sevgiyle ýþýl ýþýl bahar gibi neþesiyle sarýlmýþtý. Mutlu yüz ifadesi ve zombi bir asker. Bu trajediydi. Ayný zamanda gerçek bir aþkýn ta kendisiydi.

Mutlu aþk bitmemiþti. Ve mutlu bir sonla noktalanmýþtý. Aþaðýda ise daha deðiþik benzer bir aþka dönüþ hikayesi anlatýlmakta. Aþk kaðýda yazýlýr mý? Buyurun bakýn, yazýlýyor mu, yazýlmýyor mu, okuyup siz karar verin.

Keyifli okumalar size…

“ Ewan 22 yaþýna o sene basmýþtý. Zekiydi, çekiciydi ve asil görünümlüydü. On gün sonra Kore’deki bir savaþa katýlmak üzere Ýngiltere’den ayrýlacaktý. Hiç bir þeyden korkmuyordu ama km’ lerce ülkesinden uzakta olmasý düþüncesi zor geliyordu ona.

Hiç tanýmadýðý bir kýzla mektuplaþmaya baþladý. Adý Holly idi. Mektuplarýn ardý arkasý kesilmedi. Her yeni mektupta bir birlerinden biraz daha etkileniyor ve yürekleri görünmez bir aþk baðý ile baðlanýyordu.

Duygular açýldý, açýldý…Ve iki sene bu þekilde akýp geçti. Ewan’ýn ülkesine dönme zamaný gelmiþti. Son mektubunda sevdiði kýzý görmek istediðini yazdý.

-“Ancak seni tanýyabilmem için bir resmini gönder lütfen” diye ekledi.

Sevdiði kýz buluþmayý kabul etti ama resmini göndermedi. Ve ekledi:

-“ Resmin ne önemi var ki, seven kalplerimiz kafi deðil mi? Yakama kýrmýzý bir çiçek takacaðým” dedi.

Günler bir birini kovaladý ve genç askerimiz ülkesine döndü.

Trenden indiði ilk anda gözleri Holly’i aradý. Günlerce hayalini kurduðu ve uzun yol boyu trende kirpiklerini yumup gözlerine yastýk ettiði sevdiði kýzý bulmaya çalýþýyordu…
Bir müddet bakýndý, sonra kalabalýðýn arasýndan þimdiye kadar görmediði en güzel kadýn belirdi. Tanrým, bir rüya gibiydi!

Uzun boylu, çok güzel vücutlu, uzun sarý saçlarý bir güneþ ýþýltýsý gibi omuzlarýndan aþaðý dökülmekteydi. Kadýna doðru bir adým attý. Ýþte o anda bir þey dikkatini çekmiþti. Tam kadýnýn arkasýnda duran birine takýldý gözleri.

Kendisine masmavi iri gözlerle aþkla bakan, mavi elbiseli kadýnýn yakasýnda hiç bir þey yoktu. Kadýn sarýlýp;

-“Merhaba denizci, benimle gelmek ister misin?” diye sordu.

Tam o sýrada, hala gözerini ayýrmadýðý ve yakasýnda kýrmýzý çiçek olan kadýný gördü, mavi elbiseli güzel kadýnýn omuzlarýndan…

Gördüðü kadýn hayallerini süsleyen o güzelle hiçbir alakasý yoktu. Kýsa boylu, þiþman sayýlacak kiloda, gri kýsa saçlý, tozlu ve uzun pardösülü ve kalýn bilekleriyle öylece durmaktaydý.

Kendini çabuk toparladý. Ewan þaþkýndý! Az önce hayatýnda gördüðü en güzel kadýndan bir teklif almýþtý. Ancak karþýsýnda da, tam iki yýldýr yüreðine tutsak ettiði kadýn durmaktaydý. Yani, aþýk olduðu kadýn!..

Derin bir nefes alýp kendini toparladý. Mavi gözlü sarýþýn ve mavi elbiseli kadýný eliyle uzaklaþtýrýp, “teþekkür ederim, sevdiðim kadýn orada!” dedi. Ve diðer kadýna adýmlarýný yöneltti.

Dikkatini kadýnýn elindeki Holly’le birbirlerini tanýmalarýný saðlayan bir kitaba yöneltti. Elini uzattý ve;

-“Merhaba Holly” dedi gözlerinin içi gülerek.

Ama kadýn baþýný þaþýrmýþ gibi saða sola sallayýp;

-“Pardon, ben Holly deðilim. Az önce buradan geçen sarý saçlý mavi elbiseli bayan yakama bu çiçeði taktý ve bunun hayatýnýn sýnavý olduðunu söyledi.”

Ewan, delirecek derecede yüreði kabarmýþtý. Ve aðzýnda atýyordu. Þaþkýnlýðýn böylesi olur muydu? Gözleri dolu dolu oldu. Sis sardý her yaný. Kýsa boylu kadýn gülümsedi.

-“ Sizi garýn çýkýþýndaki cafe’de bekleyeceðini, söylemiþti. “

Ewan, aþkýn mucizesini yaþýyordu. Dudaklarýnda ýslýk, yüreðinden sevdanýn türküsü ve teninde aþkýn alev alev ýsýsý, tüm vücuduna yayýlmaya baþlamýþtý bile…

Böyle aþklar var mý? Hala yaþanýyor mu? Ýlk baþta yazdýðým gibi, gerçek aþk var ve ne zaman yüreðimizin kapýsýný çalar? ”Çat!” diye bilinmez. Ne zaman o kapýdan, “Çat!” diye çýkýp uzaklaþýr o da bilinmez…

Ee, yaþanan her an bir ömre bedeldir. Bir daha geri gelmiyor, gelmeyecek o an. Ýster altýnla ister platinle kaplansýn, geri gelmeyecektir. Aný yaþayýp o anýn mucizelerine duygularýmýzý, salý vermek en iyisi...


Yüzünüzden ýþýl ýþýl sevgi dolu gülüþler eksik olmasýn.


Emine Piþiren/Akçay/2008