Düz tara saçlarýný feraye
Salýnsýn ömrü_yüzüm üstüne.
Daðýlsýn saçlarýnýn kýzýllýðý
Bahtýmýn karalýðýna
Feraye…
Sen bir aðýdýn adý
Yok, bir kýþ yangýný
Sen benim,
Bahtsýzlýðýmýn ak bahtý.
Tutamadýðým, tutunamadýðým…


Bak zaman ne çabuk geçiyor
Zemheri sardý Ýstanbul’u
Yakýndýr þehrin beyazlara bürünmesi,
Yakýndýr bahtýma þivan düþmesi…
Ah feraye
Hüküm giyiyorum
Kendi aþk celsemde
Kendimin cellâdý oluyorum
Katlimi kendime býrakýyorum.
Feraye;
Sen bilmiyordun attýðýn oklarýn hedeflerini
Bilmiyordun niþangâhýn ben olduðunu.
Tükeniyorum
Kendi çoðalmamýn içerisinde…

Hatýralarýn daðýlýyor
Ayýn þavký vuran sen günlerime
“ne yapsam, ne etsem, nereye gitsem”
Yokluðunun üzerine doðuyor güneþ.
Ve ben bu þehri yakmayý çok istiyorum
Karanlýklar sarsýn diye
Ýçimde yanan bu sen ülkesini…
Feraye;
Sen bilmiyordun
Adýmýn anlamýný yalnýzca senin bildiðini
Ve bilmeyerek gittin
Yalnýzca senin olanlarýn, senin anlamýný bildiklerin olduðunu
Anlamýmý, adýmý, þiirimi…
Bana “hiç” bir aðýt kaldý
Ve avaz avaz baðýrdýðým adýn
Feraye…

Her insan kendi kuþunu uçurur omuzlarýndan.
Kendi tüylerine bölünür, kanat çýrpýnýþlarýnda.
Ne talih!!!
Daha benim kuþumun kanatlarý çýkmadan
Düþmüþ omuzlarýmdan…

Þimdi sen
Patlayan kurþunun kovanýn da
Beton gibi aðýrlaþan
Kalbimin zikrisin feraye
Adýný dil ile söyleyerek
Kalbimle zikir ediyorum
Yanýyor tesbihatým
Küllerinden adýnýn zikri yankýlanýyor, kalb mabedimde…

Miladý gelmemiþ sözler le geldim
Sana feraye…
Baðýþla
Ah ne kadar fa bulanýyor kelimeler
Feraye;
Nefesin kaç yunus emzirir?
Söyle bana bileyim…


Mehmed asým          
20/10/05