Açým ben...
Hemde çok, öylesineki
Sürekli hiç durmadan pençelerimi yalarým
Açým ben

Ciðercinin önündeki o kediden
Kasabýn kapýsýnda ki o köpekten
Daha beter, hemde misliyle
Açým ben

Azgýnýmdýr ben
Tavuðunu kovalayan horozdan
Kýsraðýný arayan bir aygýrdan
Ýneðini ahýrda sýkýþtýran o azgýn boðadan
Daha da azgýnýmdýr ben

Masumumdur ben
Hemde çok masum
Kasasýndan çalan o veznedardan
Çaktýrmadan fabrikasýný soyan bir bekçiden
Daha masumumdur ben

Ama çok iyi insanýmdýr
Hemde çok
Aðzýmdan bal damlar benim
Bir tarla çiçeði yedikten sonra
Açým ben...

O gün o sabah daha beter açtým...Evden daha çýkar çýkmaz baþladý ýstýrap. Bir elim cebimde diðer elim aletimde, aklýmda bin hýrsýzlýkla yola koyuldum ve o allahýn cezasý ahýra geldim. Kahvehanenin beden çürüten o havasýný ciðerlerime çekerken bir masa etrafýnda buluþacaktýk. Emekli ihtiyar keçilerin korku dolu bakýþlarý, öksürükleri arasýnda günlük yaþantýmýz baþlýyordu. Çok geçmeden topal bacaðý ile aðýr aksak geldi bizim þarapçý Salih...Bir tanemiz ona sordu bile. Ne vardý, poþette?.. Salih kendinden gayet emin cevabýný çoktan vermiþti o poþetle. Bir þiþe þarap, peynir, tavuk parçalarý o poþette emniyette sayýlýrdý. Ya biz de?..Rýfký, da bir ufak rakýyý garantilemiþ, üstelik bir ufak yoðurtta almýþtý. Ama aç mideyle bu raký içilmez illaki bir parça et isterim diye tutturdu bizim Rýfký.


Ýkisininde gözleri çok çok fenaydý...Bakýþlar vicdanlarý deliyordu. Haklýlar da. Aylardýr bedavadan içmek, karýn doyurmak güzeldi de nereden geliyordu bu deðirmenin suyu hiç sordun mu?..Biraz kýmýlda allahýn cezasý. Bizden beter þarapçý oldun hala farkýnda deðil misin sen?..Geçmiþin, kariyerin, yaptýðýn insanlýklar, güzellikler kimin umurunda?..Senin gibi hanlarý, aparmanlarý olanlarýn yüzlercesi köprü altlarýnda öldü gitti. Haydi geçmiþi býrak geleceðe bak. Þimdi sýra bizim gibi tilkilik, sansarlýk, hýrsýzlýk yapma sýrasý. Çýk sokaðada bir bakkalý ya da bir tanýdýðý bulda onu bir parça soy sonrada bizlere katýl. Ýdare etme dönemi kapandý artýk. Bu gün ilk günün. Sýnav geldi çattý. Haydi seni bekliyoruz diyordu o gözler.

En yakýn iki arkadaþým o gün bütün bunlarý bakýþlarýyla anlatmýþtý. Dilim damaðýma yapýþmýþtý. Ýki çift göz çok fena baktý o gün. "Þerefsizler" dedim ama onlar hala gülümsüyordu .Dýþarý sokaða fýrladým. Çarþý ortasýnda birkaç tur attýktan sonra düþündüm. Kasap Osman borç verir miydi?.. Dükkandan daha içeri adýmlarýmý attýðýmda Osman ürktü. "Hoþgeldin" derken aðzý kilitlendi. Boðuldu sanki. Sanki hissetti. Bu adam dükkanýna giren herhangi birisinin ne amaçla geldiðini artýk hissediyordu. Ýki, üç kadýn sýra bekliyordu. Onlarý gönderirken beni görmüyordu. Adeta ben orada yoktum. Kadýnlarý gönderdikten sonra beni hiç umursamadan kemikleri sýyýrmaya baþladý. Ýhtiyar bir adam geldiðinde ona gülümsedi. Çaresizce dýþarý çýktým.

Babasýnda azar iþiten bir çocuk gibi üzülmüþtüm. Kahveye hangi yüzle dönebilirdim.
Düþünüyordum. Birkaç sokak daha dolaþtým. Bazý sesler duyduðumda baþýmý çevirdim. Apartmanlarýn önünde bazý kadýnlar neþeyle, gülerken çene çalýyordu. Balkonlardan eþlik edenlerde vardý.Bir kadýn: "Bizim bina dullarla dolu" diyordu. Balkondan bir ses de: " Bizim binada öyle" diyordu. Sokaðýn sansar bakkalý kahkahayla gülerken beni görünce içeri kaçtý...Açlýk her yere hakimdi. Kahveye nasýl dönecektim?.. Hýrsýzlarla yaþayan birisi olarak onlara bir katkým nasýl olacaktý?.. Marketin önüne geldiðimde bir sigara yaktým. Ýnsanlar çýlgýnca, delirircesine, reonlara raflara saldýrýyordu. Bir tanýdýk belki geçmiþten eski bir dost, iyi yürekli duygusal bir insana rastlayabilir miydim?.. Yoktu, hiç kimse yoktu.

O marketten ayrýlýp öbür marketin olduðu sokaða girdiðimde karþýma çýktý bizim emekli Rüstem abi...Ýki elinde aðzýna kadar dolu poþetler vardý. Beni o halde görünce bir poþetlere birde bana baktý. Sanýrým utanmýþtý.Geçmiþte yaptýðým insanlýðý hatýrlamýþtý galiba. Mahçup bir þekilde konuþurken titriyordu.

"Yanlýþ anlama haným öldüðü günden beri yanlýz yaþýyorum bilirsin.Bu poþetleride damata almýþtým.Kýz çocuðu bu yabancý elde zorluk çeker.Kýzýma hem iyi baksýn,hemde onu iyi becersin diye elimden gelen çabayý sarf ediyorum.Babalýk iþte öyle bir þey" diyordu.

Onu çok iyi anlýyordum. Elimden geldiði kadar tüm duygusallýðýmla gülümsedim:

"Anlýyorum seni. Banada yarým kilo kýyma al yeterki istersen senin sülaleni beceririm"dedim.

Kahveye girdiðimde gözler oraya bakýyordu. O poþete...