sayýn öðrenci
paldýr küldür dönen zaman çarkýnda
baþlangýcý ve sonu belirsiz yolda
sele karýþmýþ dallar gibi gidiyorsun

bu dönen zaman
ne sen öðrencisin
ne yaþýn yirmiüç diye
ne de beklentilerin için

sýnýrsýz enginlerde balýkçý
bilinmez yaylalarda çoban
ya da zaman karanlýðýnda kaybolan
bir nokta olsan
yine ayný þartlarda dönecek dünya
bir karýþ uzamayacak zaman
ya da
þu veya bu yer
falan yada filan asýr
zaman çarkýna engel olmayacak

ve sen sayýn öðrenci
sonsuza kadar deðil bu bekleyiþ
her doðan günün bir akþamý
her açan yapraðýn bir hazaný vardýr

ümitler
ya da ümitsizlikler
þartlara küsmek
bazan sinirlenmek
ya da coþkusunu yaþamak saf hayallerini
gerçekçi düþler görmek
sevda üstüne türkü söyleyip
avunmak
hepsi bir varmýþ bir yokmuþ

ne farkýn var ki masal kahramanýndan
ya iyilik perileri yardým eder
ya aklýn
ya da gücün-kuvvetin
ya da babandan miras kalan sihirli halý
masal deðil mi bu
sevdiði kýzý alýr kahraman
ve kucaklaþmaya fýrsat bulmadan
kaybolur gider düþüncelerde

öyküler hep böyle baþlar
bir varmýþ bir yokmuþ
ve sayýn öðrenci
yaþamak
mutlu ya da mutsuz olmak
yaþamý anlamak
ya da kararsýz kalmak
yani bocalamak gerekli mi

yaþýyorsun
varsay ki yaþamýyorsun
ümitlerin var
varsay ki yok
güzel bir kýz takýlýyor aklýna
varsay ki takýlmýyor
sayýn öðrenci
ne fark eder
bir varmýþ bir yokmuþ
Ýzmir-17 Mart 1986