Yattýðý yataðýndan odanýn tavanýna dikmiþti gözlerini. Sabahýn ilk ýþýklarýnda gözyaþlarýyla yýkýyordu yüzünü ve yüreðinde derin bir acý tüm hücrelerini kaplamýþtý. Yandaki sehpanýn üzerinde duran sigaraya uzandý ve bir sigara yaktý bu acýyý dindirmek için. Yaþadýklarý düþtü aklýna, o derin kahkahalar çýnladý odanýn duvarlarýnda ve duvarlara bulaþmýþ umutlar canlandý birer birer. Sessizce hýçkýrýklara boðuldu, nedenler içinde savruldu bedeni. Ve kulaðýnda çýnladý verilen sözler. Bedeni, benliði, umutlarý ve inançlarý o sözler altýnda ezilmiþti. Nefes alamýyordu, boðazý düðümlendi. Çaresizlik sardý yüreðini ve çaresizce bir fotoðrafa uzandý parmaklarý öylece masum öylece sevgi dolu ve öylece çýkarsýz dokundu o fotoðrafa yüreði acýya acýya. Neden diye sordu kendine. Neden?

Yýllarca bu soruya sormuþtu kendine. Cevabýný bulamadýðý halde hala soruyordu inatla. Neredeydi yanlýþ neredeydi bu sonun nedeni neden mutluluklar içindeyken bir anda derin bir hüznün tutsaðý oluyordu? Neden verilen sözlerin ardýnda duramýyordu insanlar, neden dokunuyorlardý onun masum çocuk yüreðine. Neden yýkýntýlar içinde býrakýyorlardý onu? Neden umutlarýný, inançlarýný ve güvenini sarsýyorlardý her defasýnda hunharca. Çocuktu yüreði oysa hiç büyümeyecek kadar küçük ve yaþadýklarýnýn gölgesinde yaþlý. Öylece masum öylece saf ve temiz bakýyordu hayata. Ve kirletmiyordu hayatýný sistemin kirli mevzularýyla. Çevresinde yaþanan onca çirkefliðe aldýrmadan dik durmaya çalýþýyordu. Dik durdukça da horlanýyor, itiliyor ve istenmiyordu. Sevdalarýný adam gibi yaþýyordu, sadece yalnýz kaldýðýnda düþünmüyordu sevdiðini yada caný sýkýldýðýnda günün her aný aklýna kazýyordu ve gözleriyle bile aldatmýyordu. Nerede yanlýþ yapýyordu? Çok mu güveniyordu hayatýnda ki insanlara yoksa çok mu insandý bu dünyanýn ortasýnda? Nefesi kesiliyordu. Günlerdir sabahýn ilk ýþýklarýný bekleyen gözleri artýk dayanamýyordu. Ve göz pýnarlarý isyan ediyordu yüreðine. Hücrelerine kadar iþleyen bu acýyý söküp atmak istiyordu. daha düne kadar her hücresinde ona hayat veren o mutluluk þimdi zehirli bir acýya dönüþmüþtü nedensiz. Korkularýnýn altýnda kalmýþtý yaþamý umutlarý ve benliði. Ýnsana insan gibi deðer vermesinin bedelini ödüyordu. Yaþama dair ideolojisinin yüreðinde acýya dönmesini kabullenemiyordu. Sevda denilen olgu bu denli basit deðildi onun dünyasýnda onun için. Sözler aðýzdan deðil yürekten çýkmalýydý. Ýnanýlarak söylenmeliydi þayet söylendiyse korkulara yenilmemeliydi. Korkularýyla savaþmayý öðrenmiþti, korkularýnýn üzerine gidip onlarý yenmeyi. Ama olmadý iþte çaresiz kaldý çaresizce baka kaldý gidenin ardýndan.

Çýkmak istemedi yataðýndan, yastýðýyla bütünleþen gözyaþlarý onu ondan alýyordu her nefeste. Peþi sýra yaktýðý sigaralarla geriye kalan yaþamýný kýsaltýyordu usulca. Sessizce çatallaþan sesine aldýrmadan bir türkü mýrýldandý.
adýn deler dað baþýnda karlarý
kokun aþar dereleri yarlarý
çiçek çiçek kuþatýrsýn
daðlarý telli duvak
daðlarý mor salkýmlý daðlarý
daðlarý güneþ güneþ
daðlarý…
sevmek demek kavga demek bilirim
türkü türkü þiir þiir soylerim
senden uzak yaþamayý neyleyim
özlem özlem
yasak yasak
neyleyim
yaprak olur savrulursun yellerde
destan olur soylenbirsin dillerde
damla damla suzulursun gullerde
ozlem ozlem
gullerde
sevda sevda
gullerde…

Hakim olamadý göz yaþlarýna bir kokuya sarýldý öylece çýkarsýz öylece masum ve öylece çocukça. Yüreðindeki yorgunluk artýk düþünmesini yaþamasýný engelliyordu. Boþver diyemedi demedi hiç. Sevdasýna sarýlmayý seçti en tahammülsüz anlarda bile sevdasýna sarýldý hep ve sevdasýna tutundu. Ama yoktu iþte sevda. Sözlerle, inançlarla umutlarla kurduðu yarýnlarýnýn altýnda can çekiþiyordu bedeni ve sessizce yok oluyordu. Yavaþ yavaþ çekiliyordu kendi kabuðuna çevresindeki yaþama aldýrmadan. Ve her damla gözyaþýnda ve her sigarada biraz daha kopuyordu kendinden. Ýnançlarý, umutlarý ve benliði ve yarýnlarý þeytan üçgenini andýrýyordu beyninde. Usulca doðruldu yataðýndan, halsiz bedeniyle doðrulamadý ve uzandý tekrar sigarasýna hayatýnda kalan tek aydýnlýðý onun hayatýný çalan aydýnlýðý ateþledi. Ve duramadý ayakta duvarlar yürüdü üzerine ve umutlarý canlandý gözünde dizlerinin baðý çözüldü birden ve dili kilitlendi bedeniyle birlikte savruldu bedeni odanýn ortasýna ve sabahýn sessizliði bozuldu birden dökülen saçýlanlarla. Boylu boyunca kalakaldý odanýn ortasýnda.

Gözlerini yavaþça araladý. Doðrulamadý, öylece habersiz bakýyordu çevresine kýmýldatamadý bedenini. Kafasýný yere vurmaya baþladý hýçkýrýklar içinde çaresizce kala kalmýþtý aciz hissediyordu kendini. Yavaþ yavaþ hamlelerle kendine gelmeye çalýþtý ve oturdu olduðu yere uzandý yine sigarasýna ve akþamdan kalan bir poþete iliþti gözleri ve uzandý bir bira daha açtý sursuzca. Hýçkýrýklar içinde aðlýyordu. Utanýyordu kendinden acizliðinden. Ne oluyordu neler oluyordu. Ve bir fotoðrafa uzandý yine beyninden geçen güzellikleri öldürmeden baktý çýkarsýzca ve masumca. Gözyaþlarýyla ýslandý fotoðraftaki yüz. Sýzladý yüreði. Üþüdü amansýzca. Yüreðindeki sevda ateþini söndürmüyordu gözyaþlarý. Ve usulca dokundu fotoðraftaki yüze. Göz yaþlarýnda boydu kendini ve sýska bir serçe misali kalakaldý öylece.

Gözyaþlarýný acizlik diyenlere düþündü.. Acizliðine aðladý.sonra can babayý düþündü." Utanýlacak bir þey deðildir aðlamak,yürekten süzülüp geliyorsa gözyaþý eðer " diyordu Can baba.yürekten geliyordu iþte. Acizlikse acizlikti, çaresizlikse yada adý her neyse. Böyle yaþýyordu lanet olasý hayatýný bu denli yoðun bu denli içten bu denli çocuksa bu denli çýkarsýz. Yüreðindeki insanýn aðladýðýný düþünmeden acý çektiðini bilmeden döküyordu gözyaþlarýný öylece beklentisiz. Aðlýyordu iþte. Ve fotoðrafa deðen gözyaþlarýný sildi özenle. O yüzü göz yaþlarýnda deðil aydýnlýk sabahlarda sevmiþti. Karanlýk gecenin aydýnlýk sabahýydý o. Ve kendi gözyaþlarýndan bile sakýnmýþtý o güzel yüzü. Gözyaþlarýyla temizledi sevdasýný. Atamadý yüreðinden benliðinden hücrelerinden. Ve bir damla daha aktý gözyaþlarýyla ömründen…..


www.hamzaekiz.com