Sen, uzak iklimlerde nisyanýn kucaðýnda sabahlarken. Ben sabah saat 04.30 sularýnda sana bu satýrlarý yazýyorum. Köhnemiþ dünyada , taze bir sabahýn kollarý arasýnda yaralý yüreðim. Ýki sadýk dostum kâðýt kalem benimle…



Bu demler, umudun zirevede olduðu demler. Taze sabahlara, sonsuzluðun sahibinin rahmeti ayrý bir coþkuyla iner. Benim yüreðime de ineceði hüsnü zannýyla gönlümde dilekler. Bu seher ve nefes alýp vereceðim seherler yüreðim yüreðini bekler.



Sen de bilirsin ki ey muhayyel peri, sana yazma iþtiyakýmý hasret körükler. Bilirim sana tesir etmez þarkýlar, þiirler. Her gece, beyaz bir yelkenli gümüþ renkli hayal sularýnda senin muhayyel iklimine hareket eder. Sahiline gönlümden sevgiler býrakýr döner.



Ben seni göremesemde hayalimde ayný edanla salýnýr durursun. Her nefeste beni yüreðimin orta yerinden vurursun. Bu da yetmezmiþ gibi gönlümün rüzgârýnda saçlarýný savurursun.



Ey muhayyel dilber budama vefasýzlýðýnla cennet sürgünümün dallarýný. Beni böyle elleri böðründe bekletme. Þu bereketli ve taze sabahýn aþkýna. Üçler yediler kýrklar aþkýna. Ve dahi yaratan aþkýna meçhul ve muhayyel ikliminden çýk gel.



Yüreðim sana sebil, aþkým sana sel. Gel ey gülü rana gurup aþmadan, zaman geçmeden gel… Selâmým taze sabahlarca gümrah, sende gümrah ýrmaklarca coþa coþa, köpüre köpüre gel. Evvel’in hatýrýna ,ahirin hatýrýna bir selâm da sen ver…
Ankara,06.03.2010 (saat: 04.50)Ýbrahim KÝLÝK