Yýldýzlar ne kadar da uzaksýnýz benden. Týpký yýldýz yýldýz parlayan gözler gibi. Þimdi ben ne yapayým göðe baksam görmez kimse gözyaþlarýmý. Güneþ yine doðar, ay yine ýþýldar, yýldýzlarsa göz kýrpar. Yere baksam toprak çiçeklerle dolar, aðaçlar yeþerir, çimenler boylanýr. Yerle gök arasýnda yerim nedir benim. Her þey benden bihaber, her þey yeniden yeþermeye ve boylanmaya aday.
Hayat ne kadar güzel deriz. Her sabah gün yeniden baþlar. Kuþlar gökyüzünde fink atar, yaðmur yaðar, dereler suya doyar. Hayatýn bu güzelliði acýmacýzlýðýdýr aslýnda. Çünkü günün en güzel saatlerinde bir kýz köprüye çýkar.Köprü sapasaðlamdýr, en sert kayalardan yapýlmadýr. Kýzýn ayak diplerinden ise hayatý kaymaktadýr. Kýzý gören bir adam burada ne beklemektesin diye sorar. Kýz sana ne diyerek adamýn moralini bozar. Sonra köprünün korkuluklarýna çýkar. Çýkmak ya inmeye ya düþmeye ya da ölmeye çark eder. Köprü baþýndaki çiçekler de kýzý izler. Bulutlar bembeyazdýr, gök ise masmavi. Hayat alabildiðine güzeldir. Kýzýn ayaklarý da, elleri de, gözleri de güzeldir. Bunca güzellik burada ne yapmaktadýr. Kýz kendini nehre býrakýp, bu manzaraya el sallamaktadýr.
"Hoþ çakal hayat, hoþça kal çiçekler, aðaçlar, kuþlar...
Sizler yine vurdumduymaz bir þekilde var olmaya devam edersiniz. Benim yok olmam sizin umrunuzda mý ki." der güzeliðe inancýný yitirmiþ her insan.
Kýz nehrin kýyýsýnda bulunur. Aðzý kulaklarýna kadar yýrtýktýr. Bunu güzelim taþlar yapmýþtýr. Kýzýn bedeni mosmor olmuþtur. Bunu güzelim nehir yapmýþtýr. Nehir sudan bir cehenneme dönüþmüþtür.
Ey güzel Tanrý'm! Bütün güzelliklere inancýmý yitirmiþken, çirkinleþmekten korkarým.