Yine sana sesleniyorum yar! Ýznin olursa yüreðine ihtiyacým var. Býrak gözlerin gözlerimde kalsýn; Yüreðimin yüreðine söyleyecekleri var. Sana seni anlatacaðým için midir bilmem; ama ilk defa cümlelerimde bir telaþ var. Nefes nefese hecelerim... Sevdan uðruna bir araya gelmek için savaþýyor harflerim. Belki de bundan sonra hep kifayetsiz kalacak þiirlerim; seni hak ettiðin gibi anlatamayacaklarý için. Biliyorum boynu bükük olacak bundan sonra cümlelerim. Ýznin olursa yüreðine ihtiyacým var. Cevap verebilir misin, en güzel sevgi kimdedir diye sorsalar? Aþkýmýz diyebilir misin? En çok kimi seviyorsun deseler, ismimi verebilir misin? Neden aðlýyorsun deseler, sevdigim var diyebilir misin? Beni unutmaný isteseler; hayýr diye haykýra bilir misin? Ayrýlýk ne deseler; ölümdür diyebilir misin? Aþkýmýzýn parolasýný sorsalar; ölüm var, ayrýlýk yok diyebilir misin? Seninle olan her þeyi kýskanýyorum. Gezdiðin sokaðý, dokunduðun eþyayý, okurken gözlerine o denli yakýn olan gazeteni, yanýmda daha güzelleþen gülümsemeni, benden seni çaldýklarý için arkadaþlarýný, ellerine dokunduðu için yazý yazdýðýn kalemi... Daha neler sayabilirim sevdiceðim. Yakýnýnda sen olduðun her þey benim uzaðým... Sen adýný ne koyarsan koy cancaðýzým... Seni seviyorum... Hep mutlu ol, o gülümsemenden beni mahrum etme ne olur. Yüreðimi korkak büyütmedim. Kaybettiklerim; daðýttýðým servetimdir; ama seni kaybetmek istemiyorum. Pek çok hata yaptým þimdiye kadar, inkar etmiyorum. Ders aldýklarým oldu, almaya vakit bulamadýklarým... Ýyi ki yapmýþým dediðim þeyler var, keþkelerim de. Hafýzamdan silmek istediðim görüntüler var, silemediðim! Sözler var duymamýþ olmayý dilediðim; ama duyduðum... Kimilerinin gözüne sokmak istediðim gerçekler var, bende saklýkalmasýný doðru bulduðum ve hepsinin Bir yeri, zamaný var içimde tuttuðum. En önemlisi bazen uzaklaþmak gerekir; yakýnlaþmak için. “Bazen hatýrlamak gerekir; hatýrlanmak Ýçin. “Bazen aðlamak gerekir, açýlmak için. “Bazen anmak gerekir; anýlmak için. “Bazen de susmak gerekir; duymak için. Bekliyorum beni duymaný... Ýçimdeki feryadý ve suçsuzlugumu ne zaman anlayacaksýn diye bekliyorum. Dudaklarýmdan rahatça döküldüðü gibi deðil; bugün ilk defa yorulduðumu hissettim ben aþk þarkýlarý söylerken. Hiçbir þey yapmadan düþündüm her þeyi. Meðer ne çok ilklerim varmýþ senli. Ne çok sonlarým.. Ne çok keþkelerim ve ne çok sarmaya elimin varmayacaðý yaralarým varmýþ. Ne çok çýðlýk çýðlýklarým varmýþ insaný zývanadan çýkartabilecek dev gibi suskunluðumun arkasýnda. Anlatamadým suskunlugumsun, ne olur konuþtur beni. Konuþmak istiyorum seninle. Suskunluðumu sil dudaklarýmdan. Aþk þarkýlarý yazdýrmaný istiyorum dudaklarýma senli. Yine sana sesleniyorum yar! Ýznin olursa yüreðine ihtiyacým var.