2.

Sonra minibüs param yetiþmediði için giremediðim Vize sýnavlarý çaðým baþladý. Kampus yolunun yorgun asfaltlarýnda tanýdým seni... Saçlarým uzun, sakallarým kirli; çantalarla sarmalanmýþ sýrtýmda, emanet yüreklerim vardý. Bir gazetenin yazý iþlerinde, ikinci hamur sayfalara yazýlar yazarken, kendi hamurumda yoðurdu, bir zaman terk edip giden aþk!
Bir öðrenci evinin en yoksun halinde, birbirine sarýlmýþ iki bedendi mazi!
Akýp geçti...
Gitti...
Senden sonra 3 aþk, iki de fantezi eskittim. Sadece üzerinden geçtiler. Öpüþtüm, seviþtim biraz. Biraz eðlendik ayrý zaman ve mekânlarda. Üçünden biri utangaçtý, diðeri yabancý, sonuncusu da gençliðin baharýnda düþ fantezilerine yatmýþtý. Biri uzun boyluydu, diðer ikisi orta!
Sonra; ikisi kararýnda, biri þiþman...

Geçiþtirdim, unutturmalýk zamanlar çoðalttým unutmak için seni... Kahve çay içtik biriyle, diðeriyle geceledim. Suskundu biri, diðeri geveze...

Senden sonra iki fantezim oldu. Onlarla yatmadým. Biriyle Karaköy iskelesinde çay içtim, diðeriyle yatak odasýnda sabahladým. Birine kayar gibi oldu kalbim, sonra benden baþka herkesi sever diye vazgeçtim. Öbürüyle yýlan hikâyesiydi, uzaktan gelmiþti. Bir iki hafta sabahladým. Bana tangalarýný gösterdi. Ama "yalvarma vermem" diye de ekleyerek üstüne; oysa hiç istememiþtim bedenini...

Dokunmadým zamana; o bildiði gibi aktý gitti gözlerimin önünden!
Her sabah iþe giderken, gidiþine adadýðým sorularý koydum cebime ve her eve dönüþte, geliþinle ilgili cevaplarý unuttum. Unutturdum da çoðu zaman...

Biri vardý, gözleri ýþýl ýþýl, sarýldýðýnda ruhumu çýkarýr sandýðým. Yanýmdayken mutlu olduðunu söylüyor, öperken kalbinde zelzele kopuyordu. Bu sendeki heyecana benziyordu. Sevdim onu sevdiði için beni...
Derken iki hafta sürdü o "büyülü rüya"
Dedim ki, oysa senin sevgin böyle deðildi.

Dört Eylül eskimiþti üstümüzde ve sen dördünde de ýþýl ýþýl.
Son öptüðüm de bile ilk öpüþümü hatýrlatan, her dokunduðunda ilk dokunulan hep ben oluyordum. Her dokunduðunda ilk kez dokunuyordun.

55 yaþýndaydý babam, ben giderken yanýndan...
Ve yirmi iki yaþýndaydým seni öptüðümde...
Ben çýrýlçýplak bir kadýný, ilk defa o yaþta gördüm.
Öptüm en ayýp yerlerinden.
Terledi alným seviþirken, titredi dizlerim ve ruhum geçti bedenimden. Seninle seviþirken tahta döþemelere býraktým bakirliðimi; kesildi soluðum, ýrmaklarda boðuldum ve duruldum ihtiras kokan o azgýn ateþ içinde...

Ayýp cümleler kurmaya senden sonra baþladým.
Çünkü ayýptý senden sonra her yaptýðým,
geliþlerim, gidiþlerim, gülüþlerim, sevmelerim...
Bir aþk uðruna terk ettiklerim, kýrdýklarýmla incittiklerim.
Yerini doldursun diye nefes tükettiklerim; ayýptý!