Sen su ol! Ben ateþ...
Ve hiç bir "ateþ"
bir suyun ardýnda görülmedi yeryüzünde...
Hiç bir ateþte suyun peþinden gitmedi!
Ateþ yakýp giderken; izledi su...
Söndürdü bazen, bazen buharlaþarak…

"Nefretlik bir adam" olmadým hiç.
Sadece, bunun bir "yarýþ" olmadýðýný anladým.
Zafer için bir bayraðým yok.
Ya da yenilgi için bir sýðýnaðým.
Açýktý göðsüm, ben durdum;
Ve gelen içime girdi.
Þimdi salýverdim “her þeyi”...
"Hiç bir þey" için...

Mantýðým, seni "henüz" kavradý.
"beraber olma" düþüncesinin / "imkânsýzlýðýný"...
Ya da adýna ne diyorsan; onu...
Biz ancak, iki ayrý adada inþa edilmiþ,
Ýki ayrý ahþap binanýn,
Ýki ayrý penceresinden,
Ýki ayrý zamanda bakan bireyleri olabiliriz...
Gerisi fantezilerimize kalmýþ...
Fanteziler açýk;
Seviþiriz de, üreriz de...
Ya da severiz;
Ama hiç gerçek olmaz…