Ne kadar da hýzlý deðiþti dünya…
Biz ne kadar da hýzlý deðiþtik.
11 Eylül olmalýydý bu sürecin baþlangýcý
Cezayir’de Bosna’da, Filstin’deki kýyýmlarý konuþuyorduk o sýralarda
Mücahitler için dua ediyor, Müslümanlarýn zafer kazanmasý için yakarýyorduk.
Ýþgal altýndaki tüm coðrafyalara kutsanmýþ mersiyeler söylüyorduk.
Kur’an’i olan tüm kavramlarýmýz, cümlelerimizin öznelerinden, yüklemlerinden geçip acý bir tokat gibi, bizlere çaresizliðimizi hatýrlatýyordu.

Cihat halinde, mücahitlerin amansýz direniþine tevhid sancaðý altýnda gönül baðlýlýðýmýzý sunuyorduk…
Öyle ya, “Moskov kafirine” direnen Afganistan mücahitleri iþgale boyun eðmemiþ miydi?
Cevher Dudayev’in direniþi dillere destan deðil miydi?
Aliya Ýzzet Begoviç’in bilgeliði konuþulmuyor muydu?
Bosna’daki Ýslam ordusuna yüzlerce Türkiyeli koþmuyor muydu?
Çeçenistan’a, Afganistan’a…

Hani bir güneþ doðacaktý Cezayir’de…
Bir güneþ Filstin’de
Bir güneþ ülkemde…

Sonra…

Bir karaduman, bir sis…
Altýnda dumur oldu beyinlerimiz….
“Büyük þeytan Amerika”, birden “demoklesin kýlýcý” oluverdi öyle mi?
Tanýmlarýmýzý, içeririklerimizi oluþturdu.
O kime terörist dediyse, biz onu terörist saydýk …
O kimi yasadýþý ilan ettiyse, çektik ellerimizi üzerinden…

Felluce’de ümmet direniþini göremedin. Belki Felluce’nin ne olduðunu hiç bilemedin. Þimdi Grozni’de neler olduðuna dair de hiçbir fikrin yok!

Amerika direnenlere “terörist” dediði için miydi tüm bunlar?

Savaþacak tek kalaný, bedenleri olanlarýn yaptýklarý mýydý Ýslam’la baðdaþmayan!
Oysa zillet ve esaret caizdi öyle mi…
Ne de olsa “esarete boyun eðme” cevazý da verilmiþti!
Yoksa bizi “Otoriteyle barýþýk ol” fetvasý mý sükuna kavuþturdu!

Bir savaþý savaþ yapan nedir?
Cihad ne demektir senin için…

“Size ne oluyor da ‘Rabbim bize katýndan bir yardým gönder’ diyen Müslüman erkekler ve kadýnlarýn imdadýna koþmuyorsunuz” ayetini nereye koydun?

Fosfor bombasýyla yüzlerce sivili bir anda öldüren F-16’nýn, kuyruk kanadýndaki devlet armasý mýydý seni kandýran?
Adalet midir savaþý savaþ yapan?
Guantanamo parmaklýklarýnda, Müslümanlara çiþlerini içirenler miydi adil olanlar?
Ebu Gurayb’ta çýrýl çýplak soyulduktan sonra boyunlara takýlan tasmalar mýydý adalet!
Hayfa’da kýrýlan kollar, kurþunlanan cocuklar…
Söylesene…

Evet bunun adý savaþtýr. Tek cepheli olsa da…Bir cephsesinde uçaklar, bombalar predatörler, diðer cephesinde semaya kalkmýþ eller ve harcanacak milyonca beden olsa da; bunun adý savaþtýr….
Merminin delip geçerken acýmadýðý
Ölümün en katý hali…
Vuraný “özgürlükçü”, vurulaný pas geçtiðimiz!
Hadi unuttu belki dilin þehadeti…

Çekinme
Kur’an-‘da Allah’ýn sözüdür bu
“Cihat” de, “Kýyam” de, “mücahit” de
“Taðutlarýn hükümranlýðý sürmez, sürsede bize rahat yok” de…
Dilin dönmez olur hadi söyle…

Tevhid’i bir hatýrla…
“La”
Zulme de, zulme rýza gösterene de
Sýradanlaþtýrdýðýn o kelimeyi bir daha tekrarla…
Belki Bilal’i Habeþi gelir aklýna…
Tuzlu deve derisine yatýrýlýrken, göðsüne yüklenen taþlarýn altýnda buna benzer bir þeyler söylemiþti!..
“La”
Yok ondan baþka ilah…
Hiçbir otoriteyi tanýmýyorum onun karþýsýnda…

Sümeyye’yi hatýrla… Bilmem tanýr mýsýn? Her bir ayak ucundaki urgan, dört deveye baðlanmýþtý. Dört deve dört ayrý yöne sürülmüþtü… Önce gerildi Sümeyye’nin kollarý, gerildi bacaklarý da sonunda kökünden koparýldý…
Yok baþka ilah Allah’tan baþka…
Yok baþka otorite, yok baþka eðilecek, merhamet dilenecek…

Ne kadar da hýzlý deðiþti dünya…
Biz ne kadar da hýzlý deðiþtik.

Son model arabalarýmýzda ýslanmýyoruz artýk…
Peygamberin hasýrdan yataðýný konuþuyorken hem de bir zamanlar…
Bir hurmayla gününü geçirdiðini rivayet ediyorken bir ara …
Alýnteri kurumadan hakkýný vermekten söz ederken, çürümüþ kokuþmuþ bir sömürü düzenini çarklarý arasýna, nasýlda atýverdik kendimizi; o çarkýn parçasý olmaya gönüllü olarak…

La ilahe illallah, Muhammed’ün Resulullah…

Hadi kardeþim; dönsün dilin…

Rabbim katýna ulaþan feryatlarý yüreðimin her zerresinde hissediyorum.
Rabbim! Ayaklarýmý, maðmaya çakýlmýþ daðlar gibi saðlam kýl!
Beni þaþýrtma!
Allah’ým!
Kaybettiðimiz imaný bize geri ver, seni içimizde yaþatmayý nasip et…
Ölümlü olduðumuzu unutturma…

Ev için, otomobil için, çocuklarýmýzýn geleceði için kaygýlandýðýmýz kadar, müslümanlar için kaygý taþýyan kullar olmayý nasip et…

Þimdi hayýflanmayacaðým…
Artýk, “neden böyleyiz” demeyeceðim.
Geçmiþi yad edip, þimdiye sitem etmektense, þimdi iman dileyip, geleceði güzelleþtirmek zamanýdýr biliyorum…

Allah’ým unuttuklarýmýz adýna…
Kalbimizi, yüreðimizi, bir bilgisayarý yeniden programlamak gibi sýfýrla… Kirlenmiþ itikadýmýzý, yeni doðmuþ çocuðun kalbi gibi temizle…

Rabbim, bizi yine seni güneþ zannedip arayan Ýbrahim kýl!
Rabbim, dünyalýklarýn ihtiþamýna kapýlýp ölümden korkanlardan eyleme…
Dünyaya baðlanýp, bir ömrü heba ettirme…
Hidayet ver…

Bize dünyayý, insanlarý anlama, okuma bilinci ver. Tanýmlamalarýmýz, kelimelerimizi lugatýmýzý kurma, yeni bir sözlük inþaa etme kültürü nasip et…

“Ýnna lillah ve inna ileyhi raciun”
Senden geldik ve yine sana döneceðiz…

Ey ölüm
Ýþaret parmaðýmýzda dur!
Dur ki, serin olsun son nefesimiz….
VE bize unutturma bir daha, unuttuðumuz onca þeyi…

Ve de ki ey yüreðim!
Ben Müslüman’ým,
Ben Mü’minim…
Ýman ettim…
Her iman etmiþ diðeriyle kardeþim…
Ve her bir kardeþimden sorumluyum…

De ki ey imaným!
Allah için cihad, ciðerimdeki son nefesin tükenmesiyle son bulacak!
Ve ölüm, böyle düþünürken beni bulacak.

Ey imaný, caný, hayatý bize baðýþlayan…
Ey irademizi lefhi-mahfuzda suretimize okutacak olan,
Gizli saklý ne varsa ortaya çýkarak…
Dilediðine iman, dilediðine inkar veren
Bizi, geçmiþi yad edip, þimdiye sitem edenlerden eyleme…
Bizi, þimdi iman dileyip, geleceði güzelleþtirenlerden kýl …

Þüphesiz, senin gücün herþeye yeter…

Allah azimdir…