Gitmeleri ardýna takarken,
Kuþandýn, mor renkli elvedalarý.
Gitmenin, rengini sordum?
Sen:
-Laciverte bulanan kan rengi dedin...
Neden dedim?
Sen:
-Sustun...

Gittin...

Giderken, hiç bir þey söylemedin...

Vuslatlarý giyinirken yüreðim,
Kýlýçlar kýnýna dar geliyordu
Öfke nöbetlerimde....
Kavgaya aç olan diþlerim,
Darbeleri sindiremiyordu.
Vuruyordun,
Vuruyordun, en acýmasýz halinle.
Hiç bir þey, söylemeden gidiyordun...

Ellerime tutunup,
Susmalarý oynuyordun..
Karþýma geçip, denizi taþlýyor,
Beni derinlere atýyordun...

Yol kenarlarýna takýlýyordun.
Bir han duvarýna asýlýp,
Nehir uzantýlarýnda
Kayboluyordun...
Düþlerimin en ücrasýnda
Belirene dek..

Prangalar örüyordun,
Pamuktan ellerinle.
Giydiriyordun yüreðime,
Dar gelen
Vuslat acemiliðini...

Lâl olan ellerim,
Öksüz bir çoçuk gülümsemesiyle uyandý.
Rüya bitmiþti...

Sen, aðlamayý untutalý beri
Ben ölüme göz kýrpýyorum.

Maviye kayan yanlarýmý,
Gözlerine sundum
Ey yar...
Hadi vur beni!
En intahara yakýn yerimden.
Hadi vur beni!
Ki infazýný,
Yokluðuna býrakma.
Yoksa düþlerin,
Yaþatmaz beni....

Mehmet Asým