Sabahat Haným'a,               28.11.03

Bir ölü gömüldü. Toprak ýpýslak ve neredeyse simsiyahtý. Ben ölüye oldukça yakýn durdum. Ýlk kez görmek istedim bir ölünün gömülüþünü. Ýlk kez siyah renkli topraðýn beyaz renkli ölü giysisiyle buluþtuðu o aný soðukkanlý ve neredeyse her gün izlermiþ gibi izledim. Boþ boþ baktým, içim boþaldý. Sadece ilk kürek içimi sýzlattý . Sonraki küreklerde alýþmýþtým bile. Ölü, artýk uzaktaydý, artýk görünmüyordu, artýk yerindeydi. Artýk ben yaþama dönmeliydim yüzümü. Ölü, ölümle uyumlu ve memnundu halinden bence.

Ölmüþ olan bir kadýndý. Yusyuvarlak bir top gibiydi hep ve yaþama sýmsýký da baðlýydý ve onun çið börekleri vardý. Onun ondan seneler önce ölmüþ bir sessiz kocasý ve bir de hiç biryerlere tutunamamýþ, ayaklarý ve elleri hep kaymýþ ve hýzla yere çakýlmýþ bir oðlu vardý, olmuþtu. Onun gidiþinin boþluðuyla yanýp tutuþacak iki de kýzý vardý. Oðlundan kalmýþ bir erkek torun, kýzlarýndan olmuþ toplam 3 adet de kýz torunu vardý. Biri bendim.
Çiçekleri ve hayvanlarý severdi. Hiç bolluk yaþamadý...herþey gýdým gýdým geldi ona hayatta . Belki de bu yüzden yüreði ve saflýðý koskocamandý. Sanýrým bu yüzdendi onun beklentisiz sevebilme, verebilme yeteneði. Sanýrým bu yetenekti onu yumurta topuklu biricik oðlunun gidiþinden sonra bile hayatta, ayakta, çið börekleri ve menekþeleriyle elele tutabilen.
Saçlarýný acýlarýna inat olsun diye boyardý da boyardý...bilezik, kolye ve küpelerini gýdým gýdýmlarýna inat olsun diye takardý da takardý...Neþesini tüm yaralarýna raðmen yaþatýrdý da yaþatýrdý ve inada bak inada...! yaþatmakla da kalmaz, daðýtýrdý, bulaþtýrýrdý...göbeðini zýplata zýplata gülerdi ayrýca. Kendiyle barýþ, huzur ve neþe içinde arkadaþlýk etti tüm yaþamý boyunca. Acýlarýn en fecisini bile yaþadý, oðlu gitti...gencecikti...O, inat etti... yaþadý çatýr çatýr. Evi sobalýydý, yaktý çýtýr çýtýr. Ýþtahý hep haddinden fazlaydý, yedi kýtýr kýtýr, içti lýkýr lýkýr ve güldü kýkýr kýkýr. Hep.
Ölmek için oturduðunda koltuðuna, sobasý yanýyordu, üzerinde 5 tane çinekop kýzarýyordu. Bu kez yemedi, vakti yetmedi. Gitti, belki buluþmaya oðluyla ve sessiz ve vakitsiz gitmiþ kocasýyla...ya da belki sadece dinlenmeye... ya da belki sadece çiçeklere, canlýlara tüm bedeniyle karýþmaya. En güzeli bu sonuncusuydu bence.
Bu yüzden o artýk gözden kaybolurken topraðýn altýna doðru ve ben ona öylece bakakalmýþken bu sonuncuyu düþündüm ve hissettim ve bu çok hoþuma gitti. Aðaçlara doðru baktým, yukarýlara...dedim ki “ size koca göbekli neþeli bir komþu geliyor, çok iyi çið börek yapar, mutlaka yaptýrýn”. Duydular, aðýzlarý sulandý.
Dediler ki “ hadi gidin artýk, yaþama dönün yüzünüzü, bizi güle güle anýn, neþeyle ve iþtahla yaþatýn ve hadi çabuk gidin, komþumuza hoþgeldin partimiz baþlayacak birazdan”. Gittim, gittik...Gece çöktü, sabah oldu, ertesi gün yaðmur yaðdý, bir hafta sonra sis çöktü, geçen gün iþten eve dönerken ayaðým kaydý ama düþmedim, babam kendine yeni bir mont aldý, annem gazete okudu , ben aþýk oldum, ben aþksýz kaldým, ben gene aþýk oldum, montlar, gazeteler, mevsimler, aþklar...yýllar, yýllar, yýllar.
Ýyi dinlenmeler Sabahat Abacý Haným, neþeniz taaaa buralara kadar geliyor valla...Dizileriniz nasýl gidiyor? Corç, Niki’yi gene mi aldattý?
Bence de pis herif bu Corç.