Haksýzlýk etmemeliyim þairlere

Aðýrdan alýyor akþam, kapýsýnda beklettiði ben deðilim oysa. Yüzüm kuru bir aldanýþýn hüznüyle bakmýyor ötelere. Ardýma yýldýzlar takan kim.

Yalnýzlýklar sýrf þairlere özgü müdür bilmem. Hangi þiire konuk olsam yapayalnýz kalýyorum. Kursaðýmda geçmeyen lokmalar, belirliliðini gizleyen haller, tumturaklý sözlerle kalakalýyorum þiirlerin geçit vermez dizelerinde. Þairleri reklamcýlardan ayýran farklara eðilmek istiyor bir yaným. Öbür yanýmda biraz merhamet eksikliði, gaddarlýk yani. Ýmgelerin tablolara dönüþtüðünü, þehir panolarýnýn uzayýp giden bir þiir gibi önüme düþtüðünü görür gibi oluyorum. Haksýzlýk etmeli miyim oysa þairlere. Kuþaðýndan dökülen kelimeleri metropollerin avucuna sýkýþtýrmalý mýyým?
Dostlarýn kavramlarýyla geceyi düþürmeye baþlýyorum zihnimden. Ardý ardýna sökün eden sözlerin ucundan yakalayacak gücü bulamadan daðýlýyor her þey. Beþ çayý gibi algýladýðým zaman geniþliði kýsa bir aralýktan kayboluyor, sükutu hayale kapýlan yalnýz ben miyim deyip kala kalýyorum. Çýðlýklarýný duyuramadýðým roman kahramanlarýna sýðýnýp bir köþeye kývrýlýþýmý kimden gizlemeliydim acaba? Sorularýn hayatýmý ele geçirmesine izin vereli epey zaman oldu. Hatta diyebilirim ki Üsküdar'da utangaçlýðýný ödünç aldýðým bir genç kýzýn bakýþlarýyla dilenciye sezdirmeden gidiveriyorum vapura kadar. Karþýnýn sisli olduðunu, vapurlarýn kalkmayacaðýný söyleyenler var etrafýmda. Kýz kulesinin kendini sakladýðý yerden gelen martý seslerine çýlgýn kelimeler karýþýyor. Yüzüm gökyüzünde çevrelenen amaçsýz kuþanmalara dönüyor. Tedbiri elden býrakmayan bir ebeveyn gibi sokuluyorum kýzgýn kelimelere. Ardýmdan kovalayan dalgalarýn saçlarýna tutunarak geçmeliyim oysa, bu geride kalmasý gereken utangaçlýktan. Ýçime aniden düþen yaðmur beklentisine sýmsýký sarýlarak içimde akmasý için dua ettiðim gözyaþlarýný yokluyorum. Kirli saçlarýný gizlemeden bana bakýyor. Elbiselerinde yüzyýllýk 'sana ne'cilik, elinde kýrýntýlardan bir poþet. Bana daha iyi günler dileyen bu adam günleri çoktan ertelemiþ bile hiç alýnmayacak bir vapur biletine. Keskin bir býçaðý var, elmayý soymayý deniyor. Öyle kirli öyle ince ki elleri, kabuk döne döne þekilleniyor ve aniden yere düþüyor. Adam ritmik hareketlerle avurtlarýný þiþiriyor. Elmayý yemek için deðil de insanlarýn dikkatini ölçer gibi yukarý kaldýrýyor. Küçük bir çocuðun boya sandýðýna takýlýyor elmanýn ýsýrýlamamýþ bir bölümü. Çocuk piyangonun ona vurmasýndan endiþeli adama bakmamayý sürdürüyor. Gözleri bir ok gibi oysa adamýn. Patlamaya hazýr bekliyor. Kurgusu yapýlmýþ film gibi baþlýyor hikaye. Adam baðýrýp çaðýrýyor, etrafýndakileri suçluyor. Küfürler savurmasýna kimse ses çýkarmýyor. Çocuk usulca alýyor elma parçasýný denize atýyor. Adam bir þey hatýrlamýþ gibi susuyor. Ya da bir þeyden korkmuþ gibi. Ayakkabýsýnýn baðlarýný çözüp çýplak ayaklarýna ulaþýyor. Yaralarý tedavi eder gibi gezdiriyor ellerini. Yolculuðun bitmekte olduðunun farkýnda deðil. Ýnen yolculara bakmýyor bile. Sonra cebinden çýkardýðý bir kaðýda uzun uzun bakýp bir þeyler mýrýldanýyor. Siste bir þey görememenin acýsýný adamý dikkatle süzerek çýkarýyorum. Eðilerek hecelediði kaðýdý elinden alýr gibi yapýyorum. Adam oralý bile olmuyor. Yutkunuþumun, korkmuþluðumun farkýnda olmadan gözlerini kapatýyor. Usulca uzanýp elime aldýðým kaðýda dikkatle bakýnca gözlerim kararýyor. Birisinin beni düþmekten alýkoyduðunun farkýndayým. Uzun saçlý adam kendime geldiðime hükmederek soruyor: Ne yazýyor o kaðýtta? Okumadan eline verdiðim kaðýt parçasý korkutuyor onu. Bir ok gibi yerinden fýrlayarak vapurdan iniyor dudaklarýnda "Aðýrdan alýyor akþam, kapýsýnda beklettiði ben deðilim oysa. Yüzüm kuru bir aldanýþýn hüznüyle bakmýyor ötelere."
Ardýma yýldýzlar takan kim?