Herkes boynunu bükmüþ, geleceðe razý, yaþantýsýný sürdürüyor. Ýyi bir yurttaþ olmanýn ses çýkarmamaktan geçtiðini düþünüyorlar. Bu iþin bir yönü. Baþka bir yönü de bu sessiz kiþilerin büyük kýsmý baþkalarýnýn da onlar gibi olmasýný istiyorlar. O zaman çevreye tümüyle sessizlik hakim olacak, þimdi olduklarýndan daha güvende olacaklar. Bir enerjileri varsa, onu bu yönde sarf ediyorlar. Biri baþýný kaldýrýrsa, herkesten önce onlar o baþý ezmeye çalýþýyorlar.

Bu durumda geçerli olan þey onlar gibi olmak; onlarýn duymak istedikleri þeylerden söz etmek. Her insanýn deneyimi farklýdýr. Benim de size göre çok farklý deneyimlerim var. Kim söylemiþ bilmiyorum ama þöyle demiþ: “Baþkalarýnýn deneyimlerinden yararlanýn. Çünkü ömrünüz yalnýz kendi deneyimlerinize dayanacak kadar uzun deðil.” Peki ben sizin görmediðiniz bazý þeyleri gördüysem bundan yararlanmak istemez misiniz?

Aramýzda çok önemli bir fark var. Ben sizi neredeyse olduðunuz gibi kabul ediyorum. Bir tek boynunuzu bükmenize razý olmuyorum. Ama siz benim tam sizin gibi olmamý istiyorsunuz. Neden sizin gibi olayým? Bana geçerli bir neden söyleyebilir misiniz? Neden direksiyon baþýnda oturmak varken, baþkalarýnýn kullandýðý bir arabada bilmediðiniz bir yöne gitmeye razý oluyorsunuz?

Lisede yatýlý öðrenci iken çok aðýr bir deneyim geçirdim. Son sýnýfta bir gün yemekhane nöbetçisi olmuþtum. Þansýma o gün okula kesilmek üzere bir kamyonet dolusu tavuk geldi. Nöbetçi olduðum için tavuklarým kesiliþini izlemem istendi. Kaçacak bir yerim yoktu. Bütün tavuklarýn kesilmesini izlemek zorunda kaldým. Çok acý çektim. Kasap sanki onlarý deðil beni kesiyordu. Ýþinde çok da baþarýlýydý. Tavuklarý kanatlarýndan tutup yere yatýrýyor ve ayaðý ile üzerine basýyordu. Belki inanmazsýnýz ama tavuklarýn da bir karakteri var. Ben öyle olduðunu gördüm. Kamyonetten birer birer alýnýp býçak altýna giderken kimi tavuk tehlikeyi sezinliyor çýðlýk çýðlýða baðýrýyor; kimi hiç sesini çýkarmýyor; yalnýzca þüpheli gözlerle bakýyordu. Gerçi sonuç ayný oldu; yapacaklarý bir þey yoktu; býçak boyunlarýný kestikçe hepsinden de kýrmýzý kanlar fýþkýrdý; beyaz tüyleri kanlandý; çýrpýndýlar ve hareketsiz kaldýlar. Ama direnen tavuk en azýndan þerefi ile ölüyordu. Þerefli tavuk... Yenilgiyi kabul etmeyen, son anýna kadar direnen, kaderine razý olmayan tavuk... Bir tavuk kadar olamýyorsak ne diye yaþýyoruz ki? Evet, sabrým taþtý; sizi eleþtiriyorum. Aslýnda sizi deðil, baþlýðýndan bile korktuklarý için bu yazýyý okumayanlarý, sessizlik içinde boyunlarýný býçaða uzatanlarý eleþtiriyorum.

Toplum olarak þu anda gücümüz var ama gittikçe eriyor. Ýþsizlik artýyor. Ne olacak bu insanlar? Nasýl yaþayacaklar? Büyük dolaplar dönüyor. Bu yazýyý okumayanlar, sizi hiç mi ilgilendirmiyor? Þimdi sizin için bir tehlike olmadýðýný düþünüyorsunuz.Ya siz de ayný duruma düþerseniz? Bir bedenin yarýsý yýkýlýrken diðer yarýsý ayakta kalmaz. Korkarým gün gelecek, sessizliðiniz herkesi yakacak.