Biliyorum bunu bekliyordun!
Bende bekledim!
Sana hediyem olsun!
Ve kangren olmadan bir gün doðumunu adýyorum avuçlarýna…
Yürek spazmýyla uyanmadým ilk kez ve hayallerim, her insanýn “küçük ve þirin” düþlerine benziyordu.
Baharý fark ettim Eylül! Tenimi ýsýttým, güneþ süzmeleri arasýndan kavrularak girdim güne…
Camýn buðusuna adýný yazdým bugün ilk kez…
Ve ilk kez bir cama yapýþtý dudaklarým, dudaklarýn yansýyorken gerçeðime…

Uzamýþtý acý ekspertizlerim, yorulmuþtu. Kýrýlgan ölüm seanslarýnda kalacaðýmý sanmýþtým ve susamýþlýðým azmýþtý… Kahýr yüklü ecel terimdi, her gece susayýp da içtiðim ve seçtiðim her durak, kümelemiþti beni…
Çýkamadým…
Aþk buydu!
Sevmiþtim seni güzelim…
Geceleri bordür yapýp silüyetini dizmiþtim duvarlarýma…

Ýnce zarý yýrtýlýrken kýþýn, baharýn göbeðinden tuttum! Serin þimdi her yer…
Üstelik soðuk mikroplarýmý kýrmýþken ve uslanmýþken buldun beni ve sanki uslanmýþ buluyorum seni…
Sýfýrýn altýnda öldürerek þeytanlarýmý,
sana bir gün,
Sana bir yýl,
Ve sana bir ömür sunmak için…

VE BEN, ZAMANIN KÖRÜNDEYÝM
VARLIÐINDA YOKLUÐUNU,
YOKLUÐUNDA VARLIÐINI BULAMAYAN...