Araplar, Osmanlý’dan ayrýlýnca, bir daha yakýnlaþmamýzýn mümkün olmamasý için okullardaki tarih kitaplarý Türk düþmanlýðýnýn üzerine bina edilmiþti. Güya Osmanlý onlarý sömürmüþ, geri kalmalarýna vesile olmuþtur. Bizde de “Araplar bizi arkadan vurdu” edebiyatý bugün hala iþlenmeye devam ediyor…

Bundan yaklaþýk on yýl önce bir televizyon programýnda program yapan bir Alman profesörü, Filistin Kurtuluþ Teþkilatý’nýn Almanya’daki temsilcisi ile mülakatýný izlemiþtim. Açýlýþý yapan profesör, tarihî Alman-Arap dostluðundan uzunca söz ettikten sonra, Araplarýn aslýnda kültürlü ve çok yetenekli bir millet olduklarýný, fakat bir talihsizliðe uðrayýp Osmanlý’nýn hegemonyasýnda kaldýklarýný, Türklerin sömürüsünün sonucunda müþkül duruma düþtüklerini söylemiþti.

Sýra Filistin temsilcisine gelince þöyle dedi: “Tarihte Almanlarla Araplarýn dostluklarýna dair bir bilgim yok. Sadece Harun Reþit’in, Þarlman’a bir çalar saat gönderdiðini biliyorum. Osmanlý Sürre alaylarýyla yiyecek gönderiyor, biz yiyorduk; çünkü çölün acýmasýz hayatýnda varlýðýmýzý sürdürmeye çalýþýyorduk. Gün geldi bize “Osmanlý sizi sömürüyor” dediniz. Biz de “Neyimizi sömürüyor?” diye düþünemedik! Sözünüze inandýk; en sýkýntýlý döneminde bazý Araplar onu sýrtýndan hançerlediler. O, gitti; siz Avrupalýlar geldiniz. Meðer kumun altýnda petrol varmýþ. Sizinle sömürgenin ne olduðunu öðrendik; fakat iþ iþten geçti.” demiþti. Bunun üzerine Alman profesör, “Ben tarihçi deðilim, konumuza gelelim.” diyerek hemen solucan dansý yapmaya baþlamýþtý. Tabii Filistin delegesi Arap aydýnlarýný kesinlikle temsil etmiyordu; herhalde kendi gayretiyle araþtýrýp farklý bir düþünceye gelmiþti. Okullarýnda öyle bir Osmanlý-Türk düþmanlýðý okutuluyordu ki o bilgileri bir tarafa itip düþünerek, araþtýrarak doðruyu bulmak her babayiðidin harcý deðildi…

Demek ki bazý insanlar hâlâ vicdan taþýmaya devam edebiliyor… Osmanlý’ya yapýlan bu haksýzlýk Arap devletlerinin dýþiþleri bakanlarýný rahatsýz etmeye baþlamýþtý. Okullarda Osmanlý’ya karþý biraz yumuþak eðitim ve öðretim vermenin gerekliliðini duymuþlardý. Kitaplarýn hazýrlanmasýný da o dönem Prof. Dr. Muhammed Harb’e vermiþlerdi. Bugün Harb Zaim Üniversitesi’nde “Ýslami Ýlimler” alanýnda akademik çalýþmalarýna devam ediyor…

Reklam

Evet, Harb, ciddi bir ilim adamý; onun için sempatiler, antipatiler önemli deðildi; hakikat önemliydi. Arap kaynaklarýndan Osmanlý-Arap iliþkilerinin gerçek durumunu günýþýðýna çýkarmanýn güçlüðünü görmüþ; çünkü Osmanlý’yý karalama esasýna dayanan peþin hükümle kaleme alýnmýþlardý.

“Türkiye’deki eserlerde hakikati bulabilirim” ümidiyle Türkiye’ye gelmiþti. Mutlu bir rastlantýyla ben de kaldýðý otele röportaj için gitmiþtim. Birkaç kez kendisiyle konuþma ve sohbetler etme imkâný buldum. Sayýn, Harb’in ne kadar sýkýntýlý günler geçirdiðini görüyordum. Son röportajýmýzda þöyle diyerek yakýnmýþtý: “Buraya Osmanlý ile ilgili tarafsýz kaynak bulmak ümidiyle gelmiþtim. Buradaki tarih kitaplarý bizimkilerden daha çok Osmanlý’ya karþý önyargýlý kaleme alýnmýþ. Adeta kötüleme yarýþýna giriþilmiþ.” O zamanlarda rahmetli Ziya Nur Aksun’un “Osmanlý Tarihi” yayýmlanmamýþtý; fakat Filibeli Ahmet Hilmi’nin “Ýslam Tarihi”ne dipnotlarý yazarak basýma hazýrlamýþtý. O mükemmel dipnotlarýndan haberdar olan tarihçilerimizin sayýsý bir elin parmaklarýný geçmez; ama Harb onlarý okumuþtu. Onlardan istifade edebilmek için izin almak ihtiyacýný duyduðu için rahmetli Ziya Nur Aksun hocayý ziyarete gitmiþtik. Geç saatlere kadar müþterek dertlerden söz ettiler. Muhabbetin ana konusu ise Osmanlý idi; o, dünyanýn devlet anlayýþýný etkilemiþti; bu gerçeði ifade etmek Avrupalýlarýn iþine gelmezdi; Müslümanlarýn ise bundan hiç mi hiç haberi yoktu…

Afganlýlarýn, Ruslarla savaþtýklarý sýrada Harb, bir sempozyum vesilesiyle Pakistan’da bulunmuþ. Mücahitlerin Osmanlý’yý merak ettiklerini, onu rica minnet sýnýrýn öte tarafýna geçirtip, Osmanlý hakkýnda konferans verdirdiklerini anlatýnca etkilenmiþtim. Ardýndan da “Ah! Arap çocuklarýna Osmanlý’yý anlatabilsek her þey düzelecek.” diye hayýflanmýþtý… Gülümsedim. Harb; “Biz Türk çocuklarýna anlatamadýk; umud ederim ki siz Arap çocuklarýna gerçek tarihi anlatmakta baþarýlý olursunuz.” demiþti…

Ýnþallah bu ülkenin gerçek tarihi gerçek belge ve evraklarýyla her dal ve alanda tek tek yeniden yazýlýr…

Bu ülkenin kanayan en büyük yaralarýndan birisi de bu sanýyorum…

Öyle deðil mi?

Kalýn saðlýcakla…