Kütüphanede öyle sýradan bir gündü. Anna Karenina yanýbaþýnda ki Suç ve Ceza'ya sesleniyordu. ''Bu çocuklardan býktým vallahi gelip gelip beni alýyorlar buradan, sonra da okur gibi yapýyorlar, üç beþ sayfamý çevirip, yerine de koymadýklarý gibi, sayfalarýmý katlýyorlar, beni yýpratýyorlar.'' Suç ve Ceza da derin bir iç çekti bu duruma. ''Sorma Kardeþ sorma ustam Dostoyevski görseydi bunlarý herhalde kulaklarýndan tutup kütüphaneden dýþarý atardý.''

Oysa ki o kütüphanenin duvarlarýnda da okurlara uyarýcý yazýlar vardý. ''Sessiz olun.'' gibi ''Kitaplarýn sayfalarýný buruþturmayýn.'' gibi ''Aldýðýnýz kitabý tekrar yerine koyun.'' gibi... Neden bu çocuklar kitaplara bu kadar haþin ve acýmasýz davranýyorlardý?

Söze öbür taraftan Yaþar ne Yaþar ne Yaþamaz girdi... ''Aaah kardeþ ahhh! Ben de ayný dertten sýkýntýlýyým sormayýn gitsin. Benim de çok okurum var. Ama gel gör ki bana da çok haþin davranýyorlar hele de bu çocuklar. Orta yaþlýlar ve yaþlýlar ile bir sorunum yok, onlar biliyorlar benim kýymetimi de bu çocuklar sayfalarýmý hemen kývýrýyorlar. Araya kaðýt koysalar oysa, ben de yýpranmayacaðým. Kütüphane duvarýna bile yazdýlar da anlamýyorlar.''

Ýnce Mehmet durur mu? O da bir kaç kelam edecektir hem arkadaþlarýna hem de okurlara... ''Yaþar Kemal neler çekti neler, beni ortaya çýkarýncaya kadar. Millet zannediyor ki bu kitaplar üç beþ günde, bir iki ayda, öyle kolay kolay yazýlýyor. Bilmezler ki yazmak ve okumak ne kadar zahmetli bir iþtir. Ne çileler çekilir bu uðurda. Yaþar Usta yýllarýný verdi de öyle yazdý beni dört cilt olarak hem de, tamamlayamadan da ahirete göçtü Ustam.''

Kitaplarýn hepsi de genellikle genç okurlardan þikayet etmektedir. Nazým Hikmet'in Memleketimden Ýnsan Manzaralarý lafa girer. ''Arkadaþ ben þiir kitabýyým, beni de alýp okuyorlar bu zibidiler ama bir de bakýyorum zaman zaman kalem ile sayfalarýmý kirletiyorlar, zaman zaman kýzlara okumak için sayfalarýmý kopartýyorlar, kopartmadýklarý zaman katlýyorlar. Bu çocuklara bunlarýn yanlýþ olduðunu birilerinin fýsýldamasý lazým, yoksa telef olacaðýz bu kütüphanede.''

En iyisi biz kitaplar bir manifesto ortaya koyalým da insanlar, kitaplara böyle haþin ve kaba davranmasýn ne dersiniz? Kitaplar hep bir aðýzdan ''Olur hem de çok güzel olur.'' cevabýný verirler... Küçücük bir manifestodur bu... ''Kitaplar hayatý kolaylaþtýrýr ve insaný da olgunlaþtýrýr, insan yapar, adam yapar, kitaplara haþin davranmayýn, yazýk etmeyin, onlar bizim, hem geçmiþimiz hem de geleceðimizdir, kültürel mirasýmýzdýr.'' Manifesto biter ve kitaplar gece karanlýðýnda sessizce yerlerine çekilirler ta ki yarýn gelecek okurlarý gelip de sayfalarýný açýncaya kadar...