Ufak tefek ve oldukça zayýf bir adamdý. Dükkanýmýn önünüde durmuþ dikkatle bakýyordu bana. Giysilerinin periþanlýðýndan muhtaç biri olduðu anlaþýlýyordu. Ne istediðini sorduðumda sadece omuzlarýný silkti. Dönüp karþý duvara gitti. Sýrtýný duvara dayayarak çömeldi. Çýraðýma al þu bir lirayý da git þu adama ver dedim. Çýraðým
     Yok usta o kimseden para almaz. Ona Deli Aziz derler dedi. Kimsenin verdiðini kabullenmeyen bu zavallý adam ilgimi çekmiþ ti...O nu dikkatle izlemeye baþladým. Ceplerini karýþtýrýyordu. Anlaþýlan sigara arýyordu ama, belli ki sigarasý kalmamýþtý. Yanýna gidip sigara uzattým. Paketi tümüyle elimden kaptý. Tepkim ne olacak diye birazda korkuyla yüzüme baktý. Kendisine gülümseyerek baktýðýmý görünce rahatladý. Hemen bir sigara yaktý. Karþýsýna çömeldim. Karnýn aç mý Aziz diye sordum. Baþýyla evet iþareti yaptý. Çýraðýma döndüm, hadi oðlum Aziz’e köfte ekmek yaptýr dedim. Çýraðým
     Yok usta o öyle þeyler yemez dedi. Aziz’le göz göze geldik. Gözlerindeki anlam istemediðini anlatmaya yeterliydi. Çay içer misin diye sordum. Yine evet anlamýnda baþýný salladý. Çýraðýma para verdim. Önce Aziz’e çay söyle duble olsun. Sonra da yüz gram bisküvi ile beþ paket te üçüncü sigarasý al dedim.
     Çayla bisküviler ayný anda geldi. Aziz duble çayýn içerisine þekerleri atarken yarýsýný dýþarýya attý. Yere düþen þekerleri topladý. Dýþarýya atmamaya gayret ederek çayýna koydu. Baktým, parkenson hastalýðýnýn neden olduðu titreme yüzünden çayýný karýþtýrmayý beceremiyordu. Yanýna gittim. Çayýný karýþtýrýverdim. O ise alýþkýn olmadýðý davranýþým karþýsýnda gülümsemeye çalýþarak, tatlý tatlý yüzüme bakýyordu.
     Çayýna bisküvileri batýrarak yemeye çalýþýyordu. Kahrolasýca titreme yüzünden yemeyi çok zor beceriyordu. Bisküvilerin yarýsýný dökerek kahvaltýsýný tamamladý. Cebine yerleþtirdiði beþ paket sigaranýn beþini de çýkarýp önüne koyup baðdaþ kurarak oturdu. Bir elinin dört parmaðý arasýna sýkýþtýrdýðý üç sigarayý yaktý Her birinden birkaç nefes aldýktan sonra attý, yeni bir üçlü yaktý. Paketler bitinceye kadar da tekrarladý. Pakettekiler bitince yerdekileri toplayýp yakmaya baþladý. Usanmýþ olacak ki, ayaða kalktý. Ýzmaritlerin tümünü ayaklarýyla çiðnedi. Ýzmaritleri iyice ezdikten sonra da yürüyüp gitti.
Aziz karný iyice acýktýðýnda doya,doya sigara içmeyi arzuladýðýnda dükkanýmýn önüne dikilirdi. Bazen haftada bir, bazen de ayda bir iki defa gelirdi. Para vermek istediðimde kesinlikle kabul etmezdi. Komþularým biz ona ne versek kabul etmiyor, na hal oluyor da senin verdiklerini kabul ediyor, aklýmýz ermiyor derlerdi.
Sakat olmamalarýna raðmen arsýzca dilenenleri gördükçe hep Aziz gelir aklýma. Ona yeterince yardýmcý olamadýðým için buruk bir acý canlanýr içimde. Keþke ona daha çok yardým edebilseydim diye düþünürüm. Olmadý. Zira o yaptýklarýmýn fazlasýný hiçbir zaman kabul etmedi. Hep en azla yetindi.
     
                                        ÖZCAN NEVRES