Sahilde yürüyorum yapa yalnýz,

Yitik umutlarým peþimde,

Ayaklarým beni sürüklüyor,

Karanlýðýn en yoðun olduðu yere.

Yakamozlarýn alev alev olduðu,

Kayalarýn denizle kucaklaþtýðý yerde,

Oturdum ýslak bir kayanýn üstüne.

Dalgalar bir annenin kollarý gibi

Sarýp okþarken kayalarý,

Sensizliðime aðladým, kahroldum.

Yakamozlara takýldý gözlerim.

Usumca þekillendiler.

Kollarýný açtýn bana

Hadi gel diyordun..

Kendimi düþledim ,

Serin sularýn içinde.

Dalgalar beni

Kayalardan alýp kayalara vuruyordu.

Alýn götürün beni dalgalar,

Denizin en derin ve ölümün mutlak olduðu yere.

Terkedilmiþliðin acýsýyla yaþamaktansa,

Bin kez ölmek bile yeðdir bana.

Alýn, alýn götürün beni dalgalar,

Derinliðin ve laciverdin en yoðun,

Ve ölümün mutlak olduðu yere.

Boðun beni orada

Ki terkedilmiþliðin acýsýný

Bir daha yaþamayayým diye.