• ÝzEdebiyat > Öykü > Aný |
281
|
|
|
|
|
Bir poyraz eser ki el ayak þiþer, bir kar yaðar ki diz boyu.Evimiz aþaðý mahallede. Ýçi yýrtýk, yýpranmýþ kitaplarla dolu, örgü çantalarýmýz omuzumuzda, ayaklarýmýzda soðukkuyular okula gideriz. |
|
282
|
|
|
|
|
üzerimizden iki yýl geçti... |
|
283
|
|
|
|
|
-Öðretmenim, ben koymuþtum o ölü fareyi müdire hanýmýn koltuðuna, dedi Nihal |
|
284
|
|
|
|
|
Yoðun bakýmda geçen üç günüm önemliydi tabi ki;
ancak tedavim sýrasýnda çýkan omzumu fark ettiren
o deli aðrý ve sonrasý, beni daha çok yordu.
Acil serviste üç saat uðraþýlmasýna raðmen;
yerine bir türlü gitmeyen omzum, narkoz altýnda istemeye istemeye elli senelik kuytusuna oturtuldu. |
|
285
|
|
|
|
|
Kitap bulmak kolay deðildi. Tatil zamaný yaklaþtýkça kitap kaynaklarý araþtýrýr, hatta bulduðum kitaplarý okumaz, stoklardým. |
|
286
|
|
|
|
|
Ýþ saatlerimin dýþýndaki vaktimin tamamýný Nuri ile geçiriyordum. Kendisine bir elektronik solo gitar ile elli ‘watt’lýk bir amfi almýþtý. En büyük hayali bir orkestra kurmaktý. Kambersiz düðün olmayacaðýna göre, orkestrasýnda benim de bir yerim vardý elbette. Ben, orkestranýn bas gitaristi olacaktým. Baþlangýçta, bas gitarýn ne menem bir þey olduðunu bile bilmiyordum. Bir takým bas gitar ritm kalýplarý öðrendikçe, kendimi ‘bas gitarist’ sanmaya da baþlamýþtým. |
|
287
|
|
|
|
|
Bir çocuk geçiyor penceremin önünden. Baktýðým gözlerinde sen oluyorsun bir kez daha, bir kez daha. Biliyor musun, her gün onlarca çocuk geçer penceremin önünden. Onlarca çocuk durur oynar her gün penceremin dibinde. Onlarca çocuk geçer, oynar onlarca çocuk, onlarca sen yüzlerinde. |
|
288
|
|
|
|
|
Bir sabah iþe gitmek üzere çýktým evden ve gözgöze geldim kapýnýn önünde postacýyla bir mektup uzattý hasretimi azad ettim o an beyaz zarfýn þahitliðinde.Titriyordu ellerim;üstünde adýný görünce tuzlu damlalar yakmaya baþlamýþtý yanaklarýmý ve süzüldü zarfýn üstüne,heyecanla hemen açtým zarfý.Nasýl da bilmiþti gözyaþlarým düþeceði yeri çünkü ölüm gelmiþti bir mektupla,heyecanla açtýðým kendi mezarýmdý oysa. |
|
289
|
|
|
|
|
Tramvatik olaylardan sonra yaþanan ilahi aydýnlanma konulu hikâyelere alternatif, simetrik-ters bir versiyon |
|
290
|
|
|
|
|
Dýþarýda yaðmur vardý ve damlalar camlarý usulca çizmeye baþlamýþtý. Büyükannem, dedemin kahveyi bitirdikten sonra bir kaç yudum aldýðý suyu, avucunun içinde kristal bir kalbi taþýr gibi getiriyordu. |
|
291
|
|
|
|
|
Haziran sonu. Gece karanlýðýnda otobüs hýzla yol alýyor. Otobüste hiç uyuyamam. Yolculuk ne kadar sürerse sürsün ara sýra uyuklarým |
|
292
|
|
|
|
|
Bohçacý adam heladan çýktýktan sonra gider gitmez aþaðýya koþturup misketlerimi toplayacaktým. Ne var ki, helâdaki bir türlü çýkmak bilmemekteydi. Bekle babam bekle!
|
|
293
|
|
294
|
|
|
|
|
Uykum geldi artýk... evet... uyku bu herhalde… Bu ýþýk!... ve bu masmavi parýltý… Bu aydýnlýk beyaz ýþýk… Yoksa?... |
|
295
|
|
|
|
|
Yeniþehir, Ankara’nýn bir zamanlar en gözde semtlerinden biriydi. Çocukluðumun uzun bir bölümü o semtte geçti. Oturduðumuz ev bahçe içinde iki katlý bir evdi. Çevredeki bütün evler bahçe içinde, iki veya üç katlý, farklý görünüþlere sahipti.Sýcacýk komþuluk iliþkilerinin yaþandýðý mahallemiz, sokaktan geçen simitçi, yoðurtçu,sütçü ve at arabalarýyla meyva´- sebze satanlarla bütün gün þenlikli olurdu. Yorgun bir akþam inip, perdeler sýkýsýký örtüldükten, kapýlar kapanýp el ayak çekildikten sonra bile sesler bir süre daha, boza, sahlep, helva satýcýlarýyla devam eder daha sonra devriyeye çýkan bekçilerin düdük sesleri geceyi bölerdi. |
|
296
|
|
|
|
|
trene binmek, geride býrakýlan þehir, gidilen þehir, üzerine bir yazý. |
|
297
|
|
|
|
|
Her doðum sevindirir insaný, bir o kadar da umuttur aslýnda.Ama eksikse birþeyler iç sesin baðýrýyorsa delice,sen bastýrdýklarýný döküyorsan dýþarý ,karýþmýþtýr doðum sancýsýyla yürek acýsý birbirine. |
|
298
|
|
|
|
|
Üç yýl kadar önce ne bilgisayarým vardý ne de yazý yazmak gibi bir uðraþým.Köyümüz adýna bir sitenin kurulduðunu öðrenince site kurucusu arkadaþým Turgut Temizyürek’in de isteðiyle “KÖYÜMÜ ANARIM” adlý ilk yazýmý yazdým |
|
299
|
|
|
|
|
Tüm saçlarýmý kaybetmiþim gibi. Aniden kel olmuþum gibi. Tüm çocukluðum sýfýra vurulmuþ gibi... Aðlýyordum.
|
|
300
|
|
|
|
|
"ve seni görüyorum yine
yumuþuyor adiliðin ve uçmazlýðýn ben bakýnca,
yumuþuyor insana uyuþmazlýðým sert kayada ,
... |
|
Anasayfa
