"“Kitaplar açıksa, dünya kapalıdır; ama eğer dünya açık kalırsa, kitapların kapağı kapanmıştır.” – Umberto Eco"
"“Kitaplar açıksa, dünya kapalıdır; ama eğer dünya açık kalırsa, kitapların kapağı kapanmıştır.” – Umberto Eco"
Söylesenize siz kimsiniz? Zamana ve koşullara göre değişmeyen bir kimliğiniz olmalı elbet; nerede o? Yoksa bir hiç misiniz? Hadi bir kaç saniyeliğine soyunun rollerinizi, hepsini hepsini, hiç bir şey kalmasın üzerinizde. Hadi aynaya bakın şimdi; sahiden ,
Çocuk ve edebiyat başlığı adı altında sizlerele buluşacağım. Bu yazımda ileride neler yapacağım, ne tür yazılar yazacağım hakkında sizleri bilgilendirmek istiyorum.
Güneş sadece kızgın kumları değil, aşklarını da dağladı bir sabah. Ay devraldığında dünyayı ateş kraliçesinin elinden, bir çağ bitti. Adam ve kadın başka diyarlarda uyandılar uykunun avutamadığı gecelerinden...Ama büyü bozulmadı. Tılsımlı üç harf muskaydı
Acaba biz birbirimizin kıymetini biliyor muyuz?
Birbirimizin hayatında olmasaydık hayat daha mı iyi olurdu? Uzak diyarlarda, yüreklerimizde ömür boyu yaşar mıydık, yoksa bırakır mıydık o buruk sevgiyi?..
Durup durup ellerin vuruyor bugün aklıma. Bembeyaz, bakımlı ellerin.. tombul beyaz bileklerin.. ve o kokun.. göğsüne yattığımda, bana tüm dünyayı unutturan kokun.. Sen benim kokumu unuttun mu?
Herkesi Sevebilirim! / Ama hiç kimseye aşık olamam! / Aşkı ben sana tutsak ettim! / Aşk..Sensin Sevdiğim!!!...
Ben giderken biliyordum seni.. Sen beni öğrenirken silgimle silmeye gidiyordum bedenini. Gözlerin kaldı silemediğim, bir de yüreğin... Giderken onları sakladım defterimin arasına. Ve arasına gül yaprakları koydum beyazdan, kırmızıdan ve sarıdan..
Sevda bahçemiz gönlümüz, sevda pınarımız yüreğimizdi..Sevdalar ülkesinin göklerinde, ipek kanatlı sevgi melekleriydik biz...
Bir masaldı bizim sevdamız....
Duyguların paylaşılabildiği zemini hazırlayan şarkılara içerik olarak bakıldığında içimizde var olan, eğer yoksa yaratılan hüznü kullandıklarını görürüz. Bu saf bir zevk değildir. Ya birileri acı çekiyordur ya da ben acı çekiyordur.
Aşkı anlatmak istedim, aşkı farklı anlayanlara, aklımın erdiği, dilimin döndüğü ölçüde.
Hiç kuşku yok ki insanlığın ikinci Orta Çağını yaşadığı bu günlerde bile, dünyanın bütün köprü başlarında sevdiklerini sayılara vurmaktan kurtaran bir edebiyatçı vardır ve bundan sonra da sayı sevicilerin yanlış hesabı Bağdat’a varmadan edebiyattan
......Onun kollarının arasında olmak, kendimi güvende hissetmek, ondan bir şeylerin kopup bana karıştığını hissetmek, gözlerimi kapamak, yalnızca ve yalnızca sıcaklığını duymak. Ne yağmur, ne kalabalık, ne ses.. Çıt yoktu, olmadı o saniyelerde,....
Hani deniz gözlündüm senin? Hırçın dalgalar dövüyor kıyılarımı...Gittin gideli durulmadı bu sular...Buz tutmuş minik bir göl serinliği süzülüyor dudaklarıma. Hani kıyamazdın bana? Oltanın ucuna takılmış bir balık misali sallanıyorum sensizliğin boşluğunda
kendine –“Şu çiçek satan kıza bak” dedi –“Ne kadar da masum...”
Hiç birimiz masum değildik aslında.
