Anýlar diken diken týrmalar yüreðimi
Olumsuzluklarla kapýlanýr tüm umutlarým.
Yaþam anlamýný kaybeder, ölümü ararým.
Sensiz geçecek ömrü düþünürüm,
Yaþadýðýma üzülürüm.
Gök yüzünde ýþýl ýþýl yýldýzlar,
Göz kýrptýlar, neden yalnýzsýn dediler.
Denizdeki yakamozlar
Usumca þekillendiler gönlümde.
Karþýdaki Rodoslulardan kalma kalede,
Seninle el ele gezdiðimiz,
O güzel günlerimizi anýmsadým yine.
Ýlk kez orada öpmüþtüm seni.
Yapma diye nasýl da direnmiþtin?
Týrnaklarýnla yanaðýmý çizmiþtin.
Yanaðýmdan akan kaný,
Aðlayarak silmiþtin.
Yeminler etmiþtin,
Beni senden ölüm ayýrýr,
Aþkýmýz ölümsüz olacak diye.
Aðaçlara, kayalara kazýmýþtýk adýmýzý.
Yan yana.
Hýçkýrýklarla boðulan sesini,
Kaderin çizdiði yoldan ayrýlamayýz,
Kader bizi mahkum etti biri birimize
Dediðin o mutlu günlerimizi,
Unutamýyorum, unutamýyorum.
Yalanmýþ ettiðin tüm yeminler.
Sen þimdi bir baþkasýnýn koynunda,
Kim bilir kaçýncý uykudasýn?
Ve mutlusundur da.
Bense,
Yalnýzlýðýmla baþ baþayým.
Kahrolmuþ, umutsuz ve uykusuz.
Gün ýþýmaya baþladý.
Yakamozlar, revnaklar yok oldular.
Yorgun kent uyanýyor yavaþ yavaþ.
Uyumaya gidiyorum,
Yitik umutlarým peþimde.

Özcan NEVRES