Bir umutsuz elem kaplamýþ, karanlýk þehrin caddelere saplanan yüreðini. Bulut bulut olmuþ, daðlanmýþ beton-arme vicdanlarda. Tükenmek üzere, tükenmeyi tüketmeden!
Islak kaldýrýmlarý kurutan ve yakýp-yýkan bir sýcak, karþýlamakta bedeni ahvali ayaz mý ayaz…
“Ey amansýz kudret
Ellerime sar dualarýndan kalan
Rahmet damlalarýný
Melekler duysun sesimdeki titreyen heceleri
Sensiz býrakmadan sersinler önüme
Gözlerimde biriken aðlayan cümleciklerimi.” A. GÜL
Sokak aralarýnda saklanan, birkaç tembel ayak seslenmekte. Duyarsýz eþkýya beyinler, özgürlük hasretiyle buram buram yanmakta.
Küflenen üç-beþ edepsiz beden, çarpýþýyor silahsýz. Tarumar üzere varmýþ bilmem hangi diyarlara.
Gözlerini kapamaktansa, aðlamak ne demek, kaçak sevdalar sofrasýna.
Muadil olmak muhalsizliklerde. Düþünmek yalanlamakta doðru sanýlan vurgunlarý.
Pençelenmiþ eller, sürünüyor sürünmelerde. Tek ses çýðlýk olmuþ kayboluþlarda. Þeb-i nisar þafaktan geçip gelecek. Gelmeler karanlýða gidecek, ardýna bakamadan daimi seferleri sefer edecekte edecek.
Zincirlenmiþ bir haykýrýþ taa ötelerde bir caminin minaresine sýðýnmýþ beklemekte sessizce. Zulme inat zulüm içinde Bilal’ý ezan sesleri bu sessizliði bitiren.
Seccadelere yalan yere dualar sinmiþ el koymuþ alýnlara gerçeklerden uzak. Aydýnlýk çýðlýklarý içinde karanlýða çaðýran bir davet var dudaklarda çirkefleþen. Zýtlaþmalarýn sancýsý çarpýþýyor, sarmaþ dolaþ.
“Kanatlarýmda kýrýk hüznün þarkýsý
Çýrpýndýkça tebessüm eden
Gözyaþlarýný kahkahalarýnýn
Ara satýrlarýna saklayan.
Ýncinmiþliðinin kalýntýlarýnda
Göçebe düþlere doðru uçamaya çabalayan…” A. GÜL
Direnmek nafile direniþlerin ardý sýra. Bir çift göz damla damla yaþlanan yaþ olan. Yýllara meydan okuyan kýrýþ kýrýþ bir yüz.
Ebediyet zindanlarýnda, ezelini bekleyiþ. Önü sýra cehennem, ateþiyle yanarken ardýnda bir avuç cennet tebessüm etmekte.
Teemmülü zihniyetin, gün aþýrý duygularýnda hayatýn ucundan tutup kovalamak istercesine, sürgün olmak hüzünlü memleketlere, konuk dahi edemedi bizleri. Tasalarýn, masalarýmýza sunulduðu gümüþ tabaklarý ret edebildik mi?
“Güz sarýsýnda bozaran yüzündeki
Masum bir ezginin ilk notalarý var
Güneþin yorgunluðuna yaslanan sözlerinde
Bitmeyen hasretinin izleri var…” A. GÜL
Ýçtiðimiz bir bardaklýk suyun, abdest alýrken inleyen bedeninde, sýzlayan yaralar var, merhem sürülmeyi bekleyen.
Ýniltiler sýzlanýyor ayakuçlarýndan kan kan fýþkýrmak üzere. Dolup taþýyor, bastýðý her adýmý akýl almaz bir aðrý. Aðrýyan her yerinde bin türlü vicdan yarasý. Bölük pörçük asabiyet biriktirmiþ ellerinde.
Kýlýç olmuþ saçlar, hüzünleri kýrmak niyetine. Kýrýlasý dökülesi yýpranmýþlýðýyla kýrýþ kýrýþ yansýmýþ çehresine.
Nasihatlerin faydasýz kaldýðý, dudak arasý ikilemlerin yaþandýðý söz ortasý cümlelerin sözü kesilmeli bir çizgide. Dairesel ifadelerle kafa karýþtýrmak kimsenin haddine deðil artýk. Ýçeriði olmayan konularýn içselleþtirilmiþ anlamsýzlýðýnda, yaþayarak ölmek küstahlýk ve acýmasýzlýktýr ruhani aklýmýzýn beþinci boyutunda.
Bir kez daha sürgüne gönderilmiþ, þekilsiz ve þemailsiz seslerin, kulak týrmalayan kitap aralarýna sýkýþmýþ duygularýnda, sona doðru geliþlerin soluksuzluðunda, hýrçýnlýklarý yok sayarak, yürüyorum yanýlgýlarýn yönlendirdiði yol çizgilerinde…